Oneigenlijk gebruik ANW-dienst (2)

Met de inhoud van de ingezonden brief van collega P. Waelen (

MC 7/2004: 228

) ben ik het hartgrondig eens. De consulten bij huisartsenposten hebben voor een belangrijk deel betrekking op onnozele klachten, die helemaal geen spoedeisend advies, consult of bezoek noodzakelijk maken. Ik kom consulten tegen voor een lichte verstuiking van een enkel, wormpjes, aambeien, gekneusde rib et cetera. En veel huisartsen die ik spreek, hebben dezelfde ervaringen.

Als minister Hoogervorst nog steeds aan het zoeken is naar een geschikt eigen risico voor huisartsenhulp, lijkt een eigen bijdrage voor een consult bij de ANW-dienst een goede en praktische keuze. Maar dan zou ook een bijdrage moeten worden gevraagd voor het ongebreideld bezoek op eigen initiatief aan poliklinieken. Want anders komen de aambeien en verstuikte enkels daar terecht op zaterdagavond. De vraag is: hoe hoog kan een eigen risico zijn opdat noodzakelijke consulten niet worden uitgesteld? Als bijvoorbeeld een normaal consulttarief van overdag wordt gevraagd, zal dat per persoon per jaar nooit een onoverkomelijke uitgave zijn. Een wettelijk verbod voor het verzekeren van de kosten van deze eerste hulp zou dan ook nog gewenst zijn: anders ontstaat er nog geen rem, want ‘de verzekering vergoedt het toch wel!’

Collega Buijs en andere Kamerleden, alsmede de LHV zouden wat minder last moeten hebben van drempelfobie en niet alleen hun ‘sociale gezicht’ moeten vertonen, maar zelf eens met een constructief voorstel moeten komen om overmatige consumptie tegen te gaan door middel van een klein beetje eigen verantwoordelijkheid van de mondige patiënt. Zoals collega Waelen schrijft: dan blijft er ook meer tijd beschikbaar voor echt belangrijke spoedhulp.

Nieuwveen, februari 2004