Onbereikbaar

In 1976 werk ik in een Afrikaans ziekenhuis, waar verloskunde een belangrijk deel van het werk vormt. Op zondagmorgen heeft de vroedvrouw mij nodig bij een tweelingbevalling. Het eerste kind is zonder problemen geboren. Omdat nummer twee ook in hoofdligging ligt en de harttonen goed blijven, lijkt het een kwestie van persen om hem geboren te laten worden. Ondanks goede weeën is er geen vordering. Misschien moet de vacuümpomp uitkomst bieden?

Als ik toucheer om de ligging en het beleid te bepalen, kan ik met mijn hand geen hoofd of ander kindsdeel bereiken omdat er een wand tussen lijkt te zitten. Nog nooit heb ik zoiets eerder bij de hand gehad. Ik concludeer dat het wel een septum in de baarmoeder moet zijn, dat het cavum in tweeën deelt. Eigenlijk kan ik haast niet geloven dat dat echt zo zou zijn. Hoe is in het deel van de baarmoeder, dat geen verbinding naar buiten heeft, een embryo terechtgekomen? Of heeft het zaadje zo’n lange weg afgelegd?

De enige oplossing zal een keizersnede zijn.

Ik besluit onze ervaren superintendant erbij te halen. Zij zit in de kerk, een paar minuten rijden met de auto. Ook zij heeft nog nooit zoiets meemaakt.

Operatief wordt een tweede kind geboren, dat het goed doet. Er blijkt sprake te zijn van een tweede baarmoeder die deels met de andere is vergroeid en geen cervix heeft. Om te voorkomen dat zo’n wonderbaarlijke innesteling nog eens voorkomt, wordt deze extra baarmoeder verwijderd.

J. Harlaar, arts maatschappij en gezondheid

• Lezersbijdragen Bijzondere bevalling