Medische armoede (2)

Collega De Vries, bedrijfsarts in opleiding, reageert (MC nr. 2/2001, blz. 42) op een zijns inziens eenzijdig beschuldigend artikel van Dammers over collega’s uit het keurend circuit (MC nr. 46/2000, blz. 1650). De Vries houdt echter een minstens zo eenzijdig en generaliserend betoog aangaande medisch specialisten: medisch specialisten leveren patiënten diagnoses als reddingsboei in de wereld van de sociale verzekeringen, werknemers worden onnodig lang als patiënt in het medisch circuit vastgehouden.

Buiten het feit dat ik als oud-marineofficier weet dat reddingsboeien soms zeer nuttig zijn, bewijst deze polemiek dat er helaas nog steeds geen wederzijds begrip is tussen de curatieve sector en de bedrijfs/verzekeringsgeneeskundigen. Het afgelopen jaar hebben we in Medisch Contact van diverse zijden kunnen vernemen waarom samenwerking en proactieve benadering (het bevorderen van herstelgedrag) gewenst zijn: ziekteverzuim kan alleen worden aangepakt door een professionele aanpak van de curatieve en bedrijfsgeneeskundige/verzekeringsgeneeskundige sector met goede onderlinge afstemming. Misschien zou het een idee zijn om ter voorkoming van verkeerde denkbeelden en van burn-out onder artsen een vorm van jobrotation te starten tussen deze sectoren, al was het maar voor een paar weken.

Kennelijk heeft men reeds in de opleiding een verkeerde indruk van andermans expertise. Gezien de slotzin van De Vries: ‘Ooit wel eens een zieke zelfstandige gezien? Een hoogst zeldzaam verschijnsel!’, is hij ook niet bij Movir tegen arbeidsongeschiktheid verzekerd, want dan zou hij weten dat ten gevolge van het grote aantal arbeidsongeschikte artsen (lees: zelfstandige ondernemers) de premie met 400 procent is gestegen.

Utrecht, januari 2001