Liever rimpels dan littekens (2)

De reactie van collega Krant, voorzitter van de Vereniging van Artsen voor Rimpelbehandeling (VAR), (MC 35/2005: 1405) op het artikel van Hage en Karim over de problematiek rond injectables (MC 27-28/2005: 1152) ontneemt deze vereniging meteen haar bestaansrecht.

Rimpelbehandeling omvat veel meer dan het gebruik van de injectiespuit. De behandeling van het verouderende gelaat omvat onder meer laserbehandeling, chemische peeling en bovenal chirurgische interventie. Geen van deze behandeltechnieken, laat staan het stellen van de indicatie hiertoe, beheersen de rimpeldokters van de VAR.

De VAR heeft geen enkele status, zeker niet als beroepsvereniging. Het formuleren van kwaliteitseisen behoort niet tot hun taak. Dat deze ‘eisen’ bij de IGZ liggen, is op eigen initiatief.

Contacten met de dermatologie en de pathologie hebben tot dusver geen enkel wetenschappelijk inzicht opgeleverd. De financiële afhankelijkheid van een goede PR ten aanzien van injectables moge overigens duidelijk zijn.

De expertise binnen de groep is inderdaad uniek. Verkregen door de methode ‘door schade en schande’. Kritiekloos worden alle op de markt aanwezige middelen toegepast. Het effect van veel middelen is vooral op langere termijn nog volstrekt onduidelijk.1

Lid worden van de VAR (en dus kennis vergaren) kan alleen als het aspirant-lid meer dan duizend behandelingen per jaar uitvoert. Dit exorbitante aantal geeft meteen al aan dat het indicatiegebied voor het gebruik van fillers wat de VAR betreft onbeperkt is.

Veel rimpeldokters lopen met een koelbox beautysalons en obscure kliniekjes af waar (vaak met provisie voor het organiserende instituut) patiënten zijn geronseld voor behandeling. Van adequate voorlichting en frequente controle, laat staan van bedenktijd voor de patiënt is geen sprake. Wet- en regelgeving zijn in dezen vereist.

Met zijn laatste opmerking zet dokter Krant zijn vereniging echter definitief buitenspel: ‘Wij willen erop wijzen dat het aantal complicaties binnen de groep van VAR-leden gering is en goed behandelbaar.’ Ook de VAR heeft absoluut geen enkel idee van de omvang van de bestaande problematiek, dat is nu juist zo zorgwekkend. Het is bekend dat patiënten met complicaties van injectables het vertrouwen in hun behandelaar vaak kwijt zijn en zich vervoegen bij een andere dokter.2 3 Toevallig is dit vaak een geregistreerde plastisch chirurg.

Leeuwarden, augustus 2005

M. Cromheecke, plastisch chirurg

1. Netwerk. 30 augustus 2005.  2. Rapaport M. Silicone injections revisited. Dermatologic Surgery 2002; 28: (7): 594-5.  3. Cromheecke M. Richtlijnen voor het gebruik van soft tissue fillers. Gepresenteerd op de Wetenschappelijke Vergadering van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie. Juni 2005.