LHV-voorzitter: Het sprookje van de bijstandsmoeder

Laat ik deze keer in mijn column eens iets doen wat in de zorg maar al te vaak vergeten lijkt te worden: de pati‘nt centraal stellen. Ik neem u even mee vooruit naar januari 2006. Kerst en nieuwjaar zijn voorbij, de sneeuw ligt op de daken en Hans Hoogervorst is een tevreden man. Hij is erin geslaagd zijn stelselwijziging erdoor te krijgen.

Hopelijk begrijpt u de strekking van de voor mij zo onkarakteristieke tranentrekker die ik hierboven schets. Als het een film was, kon je al raden hoe die afliep. Zeker als het de waargebeurde woensdagavondfilm op RTL4 was. Maar het is de werkelijkheid, en ik verbaas me erover dat in de hele discussie over de stelselwijziging niemand op het goede idee lijkt te komen om de burger te waarschuwen voor de schijnwinst van de lage premie in ruil voor het hoge eigen risico. Als voorzitter van de LHV lijkt het me terecht dat ik deze waarschuwing eens een keer wèl laat horen.

Natuurlijk heb ik meer zaken om het waarschuwende vingertje over te heffen. Behalve voor burgers heb ik ook - het zal u niet verbazen - oog voor huisartsen. De recente krantenberichten over de huisartsen maken duidelijk dat zij heel wat hebben om zich zorgen over te maken. Ik kan er nog wel wat extra ellende bovenop stapelen. De privacy van de pati‘nt bijvoorbeeld. Als een huisarts een declaratie zodanig moet toelichten dat de zorgverzekeraar kan nagaan of de verzekerde wel de zorgaanbieder heeft gekregen die in de polis is overeengekomen, is het met de privacy van bovengenoemde bijstandsmoeder slecht gesteld. Misschien had ze van haar zorgverzekeraar wel niet naar haar huisarts gemogen, maar had ze naar een diabetespoli moeten gaan. In het nieuwe zorgstelsel is de huisarts niet meer per definitie het eerste aanspreekpunt voor eerstelijnszorg. Alles draait in dat stelsel immers om concurrentie. In dit geval is wederom de arme bijstandsmoeder uit mijn verhaal de klos, omdat ze er te laat achterkomt dat ze niet goed verzekerd is. En de huisarts natuurlijk, die ongewild mee moet in de concurrentieslag.

Daarom benadruk ik het nog maar even: het is helemaal geen januari 2006. Het is medio 2005. En als u wilt dat 'Den Haag' nog eens goed nadenkt over hoe u en de bijstandsmoeder er in januari 2006 voor staan, moet u nú laten horen waar de discussie in feite over dient te gaan.

Bas Vos, voorzitter LHV