Intracraniale bloeding
Plaats een reactie
Het jongetje was geboren na 35 weken zwangerschapsduur en woog 2250 gram. Hij kwam op de couveuseafdeling waar ik twintig jaar geleden werkte als agnio. De moeder zag er slecht verzorgd uit en was 19 jaar. Vader kwam sporadisch langs en was erg hard in zijn taalgebruik. Ik vond hem niet aardig voor zijn pas bevallen vriendin.
Ik had een niet-pluisgevoel, en ook een collega-agnio was bang dat dit jongetje geen veilig thuis zou krijgen. De kinderartsen deelden onze zorgen, maar omdat er objectief niets aan de hand was, waren er geen mogelijkheden om preventief te handelen. Maatschappelijk werk kreeg geen toegang tot vader en moeder. In goede conditie werd het jongetje naar huis ontslagen.
Drie weken later werd hij met spoed opgenomen. Hij was bleek, suf en convulsief. Beeldvorming liet een grote intracraniale bloeding zien. Bij oogheelkundig onderzoek werden retinabloedingen gevonden. De hele zaak kwam aan het rollen en het kind werd uit huis geplaatst. Hij heeft er een ontwikkelingsachterstand aan overgehouden.
Zes jaar later nam ik hem bij toeval op in een ander ziekenhuis. Toen ik mijn eigen ontslagbrief tegenkwam in de status, begreep ik dat hij het was. Hij had een andere naam en hele lieve adoptieouders. Hij zag er goed en gelukkig uit.
Anneke Jaarsma, kinderarts
- Er zijn nog geen reacties
