In control

‘OR zegt vertrouwen op in raad van bestuur’, stond er boven een klein berichtje in een landelijke avondkrant. Een ochtendkrant kopte die dag al ‘ziekenhuizen maken niet genoeg winst’. Een groeiend lijstje ziekenhuizen roept fors te willen bezuinigen, sommigen zelfs ten koste van honderden arbeidsplaatsen. Was die voorgenomen ingreep in de arbeidsplaatsen genoeg reden om dan ook maar het vertrouwen op te zeggen? Kennelijk wel. Voor deze raad van bestuur het sein op te stappen.   

‘Je moet niet terugtreden, maar optreden’, zei Klaas de Vries, minister uit Paars II, eens tijdens een crisis. Niet doleren, maar regeren! Hij had gelijk. Bovendien zijn ziekenhuisbestuurders geen gekozen politici met mandaten en kiezers­beloften. ‘Geen tijd te verliezen’, riep onze cliëntenraad, na een teleur­stellende uitslag van een patiënt­tevredenheidsonderzoek. Doorpakken met alle verbeterplannen, desnoods ten koste van draagvlak in het ziekenhuis, was het devies.

Wat moeten raden van bestuur in deze baaierd van ongenoegen van klanten en medewerkers? Snijden en snoeien of pappen en pamperen? Een crisis moet je voor zijn, natuurlijk, maar hoe doe je dat? Door preventief en proactief optreden? Maar dan moet je wel kunnen weten waar wat er gaande is. Vaak kom je daar pas laat achter en is een binnen­brandje al een uitslaande brand geworden. Voorkómen is alleen kansrijk als je ‘in control’ bent. Van het geld, het bedrijf, de zorg en de mensen. ‘Trust but verify’, riep Ronald Reagan, niet wetende dat hij Lenin citeerde. De gulden middenweg tussen vertrouwen en controle is geplaveid met ‘checks and balances’, basis voor ‘good governance’. Dat helpt om de macht over het stuur niet te verliezen. Zodat je ‘in control’ blijft. 

J. Herre Kingma, de ziekenhuisbestuurder