Huisarts in New York - Elena (84) heeft het druk

Elena houdt niet erg van lopen. Eigenlijk heeft ze er gewoon geen tijd voor

Visites doe je in Nederland met de auto of – als je in de stad werkt – op de fiets. Hier in New York
nemen we de taxi. Een yellow cab als de bestemming in de buurten rond Central Park ligt, een gypsy cab voor bestemmingen in Harlem en daarboven.

Voor ik hier kwam, wist ik niet beter of er waren alleen maar gele taxi’s op Manhattan. De chauffeurs van deze New Yorkse iconen komen overal vandaan; het zijn sikhs, Ghanezen, Pakistani, joodse Amerikanen met keppels en krullen – de wereld trekt aan je voorbij. De meesten van hen wonen echter niet op Manhattan, maar in Brooklyn of Queens.

Harlem kennen ze niet zo goed en ze voelen zich er niet altijd prettig. De chauffeurs van de gypsy taxi’s – zwarte, glanzende sleeën waarvan de nummerborden beginnen met een T – zijn in Harlem geboren en getogen en weten er feilloos de weg.

Op Fifth Avenue houden we zo’n grote zwarte slee aan. Elena, 84 jaar en woonachtig in Washington Heights, heeft om een spoedvisite gevraagd vanwege plotselinge toename van de zwelling in haar benen. Ze heeft altijd al dikke voeten, maar nu zijn ze wel heel erg dik. Ze is niet ziek of benauwd, maar maakt zich toch zorgen.

Elena blijkt een bijzonder mens. Ze woont prachtig, in een groot appartement vol planten en met geschrobde, houten vloeren. Ze kiest haar woorden zorgvuldig, in Engels met licht-Spaans accent, want ze is van Argentijnse afkomst. Eigenwijs is ze ook.

Ze vraagt zich af waarom iedereen toch zo hamert op het feit dat ze moet blijven lopen. Als je niet meer loopt, of niet meer kan lopen, wat gebeurt er dan? Is het net als een lever die het begeeft, of een hart? Met andere woorden: val je dan dood neer?

Elena houdt niet erg van lopen. Eigenlijk heeft ze er gewoon geen tijd voor. Ze heeft het namelijk erg druk. Ze is vertaalster, schrijfster, actrice. Afgelopen week nog moest er iets af, ze moest een deadline halen. Ze werkte nachten door, gezeten achter haar computer, met woordenboeken in de aanslag.

Haar benen bungelend naar beneden, zonder kousen en zonder voetenbankje. Resultaat: dikke voeten. We adviseren haar om in deze drukke tijd in elk geval de benen hoog te leggen. Elena is blij dat er niets ernstigs is en zegt ons advies op te zullen volgen.

Ze laat ons niet zomaar gaan. In haar buurt krijg je zo gemakkelijk geen taxi op straat en zij kent een betrouwbare gypsy driver, die ons vast wel even wil ophalen. Met haar mobiel belt ze wat nummers, zo uit het hoofd, en inderdaad, als we beneden komen staat er een auto te wachten.

Achterovergeleund in leren kussens zoeven we over de snelweg langs de East River terug naar Fifth Avenue.

In het verslag van ons bezoek noteren we zoals altijd een indruk over de cognitieve status van de patiënt. In dit geval: volledig normaal.

Jenny Heering