Hoogteziek of uitgeput

Foto: Greg Nieuwenhuys

Na een elf dagen durende acclimatisatietocht in het Langtang-gebied zijn we nu op weg naar Cho Oyu Base Camp op 5800 meter. Met jeeps zijn we tot Old Chinese Base Camp (4900 m) gereden. Gisteren zijn we te voet vertrokken naar Cho Oyu Base Camp. De planning is om dit in twee dagen te bereiken. Gezien de grote afstand maken we een intermediate camp op 5350 meter.

Vannacht heb ik goed geslapen; maar één keer eruit om te wateren. Als enige gebruik ik Diamox hetgeen mij erg goed doet. Tot nu toe geen hoofdpijn gehad; mijn hartslag en ademhaling zijn rustig en mijn nachtrust is sterk verbeterd ten opzichte van de acclimatisatietocht toen ik het niet gebruikte.

Ik kleed mij aan en rol mijn slaapzak en matje op om zo meteen snel mijn rugzak te kunnen pakken. Als ik de tent uitkom, schijnt de zon inmiddels volop. Intermediate camp heeft een fantastisch uitzicht op de Cho Oyu. Ik word begroet door Greg; hij is al wat langer op. ‘Je moet even naar Ang Pemba kijken. Hij voelt zich niet zo goed en heeft een gezwollen gezicht’. Geen prettig goedemorgen. Ik ga snel in de keukentent kijken.

Ang Pemba is een van onze klimsherpa’s en tevens cameraman. Hij is 20 jaar, een stoere jonge sherpa die niet snel klaagt.

‘Wat is er aan de hand, Ang Pemba?’, ‘I feel very tired, I have no energy, no appetite and difficulty breathing’. De normaal zo vrolijke en goedlachse Ang Pemba is ver te zoeken. Dit baart mij zorgen. Hij zegt geen hoofdpijn te hebben, heeft goed geslapen en is niet duizelig. Hij heeft vanochtend een heel klein beetje geplast. ‘It was very dark.’ Navraag leert dat hij gisteravond maar 600 cc heeft gedronken. Veel te weinig na vijf uur lopen boven de 5000 meter met 30 kilo op je rug.

Als ik hem onderzoek, is hij goed aanspreekbaar. Hij heeft een enigszins gezwollen gezicht en wat oedemateuze handen, een pols van 80 per minuut, bloeddruk van 115/85 mm Hg en een ademfrequentie van 26 per minuut. Zijn longen klinken gelukkig schoon.

Differentiaaldiagnostisch denk ik aan uitputting door een zware dag gisteren met te weinig drinken, hoogteziekte of een mengbeeld hiervan. Het is hier erg moeilijk differentiëren.

De planning voor vandaag is verder lopen naar base camp, 5800 m! Ga ik zeggen dat dat niet kan? We hebben al erg veel problemen met de jaks die onze spullen

dragen. Het schema omgooien is verre van ideaal. Het liefst blijf ik hier in intermediate camp met Ang Pemba om te kijken hoe zijn toestand zich ontwikkelt. Eventueel zelfs afdalen! Omhoog gaan is in ieder geval geen goed plan, daar moet ik mijn verantwoordelijkheid nemen.

Ik ga naar Pemba, onze sirdar, de baas over de sherpa’s, en vertel hem dat ik me zorgen maak. ‘He go up or he go down?’ Deze ervaren Sherpa weet heel goed dat je geen risico’s moet nemen en dat iemand snel kan verslechteren. Hij stond al vier keer op de Cho Oyu en één keer op de Everest! Ik leg hem uit dat ik graag hier wil blijven. Helaas geeft dat logistieke problemen met de jaks en de yackdrivers. ‘OK, then we all stay here, I will send the yacks down to get the rest of the barrels.’ Ik ben erg tevreden met deze oplossing.

Ik laat Ang Pemba enkele liters drinken om het opgelopen tekort aan te vullen. In de loop van de ochtend heeft hij al 1600 cc geplast, gelukkig. Vandaag verder goed rusten en op krachten komen. Het lijkt erop dat het met name uitputting is geweest. Hopelijk zijn de jaks vanavond weer terug zodat we dan morgen naar base camp kunnen lopen.

Herman Frima,
expeditiearts bij de VickSpedition Ski8000