Hoofdredactioneel “Kabinetscrisis waard” MC: 63/23 P 975

Met verbazing heb ik de discussie gevolgd in de kranten, op TV en in ons eigen Medisch Contact.  Het was verbijsterend om te zien,  hoe onder het motto van “holle vaten klinken het hardst” de Christen Unie werd aangepakt.

Bij gebrek aan inhoudelijke argumenten werd er een fundamentalistische karikatuur van de Christen Unie opgesteld, welke vervolgens op een Don Quichot achtige manier werd bestreden. Onze hoofdredacteur maakte het hierin wel heel bond door direct de relatie te leggen met de lange baarden van de fundamentalistische islam en de bijbel er maar even bij te halen. Ook de aangehaalde Nova uitzending was verschrikkelijk . De genodigde ethicus professor Jochemsen  werd direct veroordeeld en schuldig verklaard, zonder dat hij ook maar de kans kreeg om iets over de ethische implicaties te vertellen.

Nu bij het definitieve beleid van het kabinet niets van dit karikaturale fundamentalisme blijkt, wordt er weer gesproken van een knieval . Eigenlijk is het een afgang van allen die eerst het hardst geschreeuwd hebben en daardoor veel vrouwen op z’n minst ongerust gemaakt hebben. Waarschijnlijk vertolkt het overdonderend geraas van Ben Crul niet de mening van de gemiddelde arts in Nederland, want er zijn natuurlijk best wat vragen te stellen bij genetische  selectie.  Luister maar naar wat uitspraken, die je zomaar zou kunnen horen:

“Als mijn moeder dat eerder geweten had, had ze me weg laten gooien” .  “Wat!. Laat je geen PGD doen. Wil jij dan een kind met zo’n toekomst op de wereld zetten? “ . Dokter, als ik PGD laat doen, kunt u me dan garanderen dat ik straks een gezond kind in mijn armen heb?” .”Als draagster zijn mijn borsten en eierstokken al gemedicaliseerd, moet dan ook mijn bevruchtingen door dokters gebeuren?”.

“Mijn zoon is crimineel geworden, had ik nu toch maar die dochter gehouden!” . “Dokter, met al die IVF hormonen heb ik zeker wel meer kans op borstkanker”. Of zoals iemand uit onze praktijk formuleerde: “Ik ben zo gelukkig met mijn gezin en mijn werk. Misschien geniet ik wel veel meer van mijn kinderen, doordat ik draagster ben. Waarom moeten vrouwen, zoals ik dan worden weggeselecteerd?”

Tenslotte: Ik vraag me werkelijk af, hoeveel vrouwen met een aanleg voor borst- en eierstokkanker liever niet geleefd zouden willen  hebben vanwege deze aanleg?  Als niemand weggeselecteerd had willen zijn, waarom doen we dat dan?

D. Kroon, huisarts

Kootwijkerbroek