Groter is niet beter

Het artikel  ‘

Groter is niet beter’ (MC 3/2009: 114

) roept een déjà vu op, vooral de laatste paragraaf. Zonder op de huidige ic-problematiek te willen ingaan, zie ik overeenkomst met een conflict uit het midden van de jaren tachtig.

Destijds had het toenmalige College van Ziekenhuisvoorzieningen een ad-hoccommissie van toonaangevende (deels emeritus) hoogleraren gevraagd een blauwdruk op te stellen voor een ideale kinderafdeling. Zij stapten in de valkuil en ontwierpen een ideale kinderafdeling met high, medium en low care en alle denkbare daaraan verbonden faciliteiten in de sfeer van volume, apparatuur en personeel. Dit kwam als ambtelijk advies in het college en dreigde daar als hamerstuk te worden geïmplementeerd. Iedereen was voor en er was goed lobbywerk verricht.

Ik zat daar als enige vertegenwoordiger van de praktiserende specialisten en constateerde dat het rapport slechts een politiek (bezuinigings)doel zou dienen van sluiting van de kinderafdeling in de meeste kleinere ziekenhuizen. Alleen de hele grote ziekenhuizen voldeden namelijk aan de beschrijving. Genegeerd was dat op kinderafdelingen ook kinderen liggen met gebroken benen en andere chirurgische zaken, die geen high care maar Nutricia en een speeljuffrouw vereisen. Groot alarm was het gevolg. 

De uitkomst was dat de commissie onder druk van de specialistenvereniging werd uitgebreid met vertegenwoordigers van enkele chirurgische specialismen, die er vervolgens voor hebben gezorgd dat het rapport in een bureaulade is verdwenen. De kinderafdelingen zijn gebleven. Conclusie: kijk en luister naar de werkvloer.  

Nijmegen, januari 2009

dr. C.C. Leibbrandt, kno-arts buiten dienst