Griekse zeehond in nood

November 1990. De zeehondencrèche uit Pieterburen aan de lijn: er is een probleem met een monniksrob (Monachus monachus) op het eiland Alonissos (Noordelijke Sporaden). Voor deze bedreigde zeehondensoort, waarvan er over de hele wereld nog maar zo’n vijfhonderd leven, was met hulp van de Europese Gemeenschap samen met de Grieken een overlevingsproject gestart door de zeehondencrèche te Pieterburen. De eerste dieren waren in Nederland verzorgd en Theodoros was de eerste huiler die in Griekenland zou worden behandeld.

Er waren problemen met de defecatie en de aldaar aanwezige dierenarts (werkzaam in Pieterburen) vreesde een ileus. Mijn telefonische adviezen resulteerden niet in een verbetering van de situatie. Daarom werd mij dringend verzocht de patiënt zelf te komen onderzoeken en behandelen.

Met een tas vol katheters, laxantia en een rectoscoop vertrok ik ’s avonds naar Schiphol, waar ik door de douane hartelijk ontvangen werd. (Ooit een doorlichtingsbeeld van een tas met hierin een rectoscoop met handvat gezien?) Ditzelfde herhaalde zich een aantal uren later op Heathrow. Een douanier herkende het instrument gelukkig. In de loop van de nacht aankomst in Athene, daarna een aantal uren in de bus naar de havenplaats Kymi en vervolgens nog met een draagvleugelboot naar Alonissos.

Theodoros maakte op mij geen zieke indruk. De verzorger vertelde me dat het dier tot voor kort lekker zijn vis had gegeten, maar de laatste dagen niet meer en dat er nog nauwelijks ontlasting kwam. De temperatuur was aldoor normaal geweest. Dit bracht me op een idee: hoe meet je de temperatuur? Natuurlijk, rectaal! En ja hoor, bij rectaal toucher gaf het dier duidelijk pijn aan. Waarschijnlijk was er door de thermometer een laesie in de anus ontstaan en durfde het dier daardoor niet meer te defeceren.

Enkele klysma’s met een lactuloseoplossing deden wonderen en voorlopig kreeg Theodoros in plaats van gewone vis vispap met lactulose. Na enkele weken kreeg hij weer normale voeding en zeven maanden later werd Theodoros teruggeplaatst in zijn natuurlijke omgeving.

Sindsdien word ik beschouwd als zeehondendeskundige en heb ik meerdere malen hulp mogen bieden bij met name het endoscopisch verwijderen van corpora aliena. Verder bewaar ik ook nog met trots een berichtje uit Griekenland waarin staat dat de monniksrob Katerina genezen lijkt van haar colitis: ‘Ze is van de prednison af!’

Piet Spoelstra, maag-darm-leverarts

• Alle lezersbijdragen uit de Dierenspecial