Gevulde kip

Tegen het verwijt onbevoegd de diergeneeskunde uit te oefenen, kan ik inbrengen dat ik eerst met Hanna bij de dierenarts was geweest. Hanna was een prachtige Welsumer hen, die nog onlangs op de kleindierenvereniging Ons Genoegen haar eerste ‘ZG’ (zeer goed) had gehaald. De laatste weken was zij echter niet in orde. Zij braakte onophoudelijk en had diarree. Het vreemde was dat zij verder absoluut geen zieke indruk maakte: ze vrat tegen de klippen op en was levendig als altijd. De dierenarts nam een korte heteroanamnese af en onderzocht Hanna vluchtig. Daarna schreef hij een drankje voor. Op mijn vraag naar de werkzame stof keek hij op het etiket en zei: ‘Dit schrijf ik altijd voor aan zieke vogeltjes.’

Na twee weken was Hanna nog niet beter. Ik onderzocht haar nog eens grondig en meende nu een tumor te palperen bij haar krop. Er zat niets anders op: als conservatief beleid niet succesvol was, moest er chirurgisch worden ingegrepen. In die tijd was ik in opleiding tot internist. Mijn vriendin was verpleegkundige. We besloten de operatie samen uit te voeren. De keukentafel werd als operatietafel buitengezet. We hadden snoetjes voor, mutsjes op en steriele handschoenen aan. Hanna was nuchter gehouden vanaf het moment dat zij de vorige avond op stok was gegaan en haar hals was geplukt en gejodeerd. De anesthesie voerden we uit met ketamine. Hanna bleek de dubbele dosis – die was uitgerekend op gewichtsbasis – nodig te hebben.

Ik zette de eerste incisie. Bij de krop aangekomen vergde dit meer technische vaardigheid: als een slak wikkelde het gladde spierweefsel zich om het scalpel. Scherpe klieving onder spanning, was hier het devies. Tot mijn verrassing moest de diagnose worden herzien: het ging niet om een tumor, maar om een bezoar. Een grote bal onverteerbaar materiaal zat geklemd in de uitgang van de krop. De bezoar bestond uit veren, takjes, steentjes en ander onverteerbaar materiaal. Ik verwijderde de bezoar en sloot Hanna in twee lagen: de krop met catgut en de huid met vicryl.

Nog maar nauwelijks was de operatie beëindigd of Hanna begon vol enthousiasme voer te pikken. Ditmaal volgde na de maaltijd geen braakoefening meer. De operatie was geslaagd. Met de kam glanzend van de vaseline en de gele schubben van haar poten goed gereinigd was Hanna weer zeer succesvol op de kleindierententoonstelling: eerste F (fraai)!

Aart Mudde, internist

Alle lezersbijdragen bij de Dierenspecial