Flinterdunne marges

Het is herfst en tijd voor de najaars­gesprekken. Om de begroting voor 2008 sluitend te krijgen, wegen we ambitie en vooruitgang af tegen kostenreductie en dreigende erosie van zorg. Het regeerakkoord eist zijn tol, maar het ziekenhuis moet ook blijven investeren, bouwen en innoveren. Sommige dokters kijken vertwijfeld als we roepen dat het nog efficiënter moet.

Verzekeraars kijken daar anders naar. Onlangs zeiden ze het nog hardop in Het Financieele Dagblad: ‘… geef het ene ziekenhuis iets meer budget dan het andere. Een klein verschil kan al grote gevolgen hebben, omdat ziekenhuizen te maken hebben met flinterdunne marges en hoge vaste kosten…’ Anders gezegd: hou ze een worst voor - het hoeft maar een heel kleintje te zijn - en ze rennen voor je.

Maar voor wie moeten dokters en ziekenhuizen eigenlijk rennen? Voor aantrekkelijke arrangementen die verzekeraars gezonde premiebetalers voorhouden of voor de noden van onze patiënten. Laten we ophouden met deze poppenkast op een markt die geen markt is en het nooit zal worden. Een goed ziekenhuis word of blijf je door topkwaliteit na te streven voor je patiënten, waar die ook zijn verzekerd. Dat vraagt jaarlijks grote investeringen die alleen kunnen worden gedaan bij faire prijzen.

Flinterdunne marges als verzekeraarsgereedschap om kwaliteit te bevorderen, zijn een belediging voor ziekenhuizen en dokters en een miskenning van de omslag naar keuzevrijheid en vraagsturing. Die realiseer je alleen in een subtiel krachtenspel waar gerechtvaardigde vraag, hoogwaardig aanbod en een faire prijs en premie in evenwicht zijn. Daarin past geen eenzijdige verzekeringsregie. 

J. Herre Kingma, de ziekenhuisbestuurder