Farmacie rekt octrooien op

Pharma Nostra of de corruptie van de geneesmiddelenindustrie

Farmaceuten hanteren juridische sluipwegen om langer te kunnen profiteren van de octrooien op hun kaskrakers. Op Europees niveau probeert eurocommissaris Neelie Kroes de belangen van de pillenconsument te beschermen.

There is something rotten in the state of Denmark.Met enig gevoel voor drama verwees eurocommissaris Neelie Kroes (Europese mededinging) hiermee naar de corrumperende praktijken van farmaceutische multinationals (‘Pharma Nostra’) om generieke geneesmiddelen van de markt te weren.

Op 8 juli 2009 presenteerde Kroes de uitkomsten van een 534 pagina’s tellend rapport, waaraan de Europese Commissie anderhalf jaar heeft gewerkt.1 Enig spektakel tijdens deze bijeenkomst werd wel verwacht, maar de daar gepresenteerde uitkomsten tarten elke beschrijving. Weliswaar ontbraken kwalificaties als ‘medicijnenmaffia’ en ‘de tentakels van de farmaceutische industrie’, maar het commissierapport bevestigt de praktijken zoals eerder besproken door Jeffrey Robinson en Joop Bouma.2

Excessief geldelijk gewin en behoud van marktaandeel gelden daarbij als de belangrijkste drijfveer, waarvoor de consument de rekening betaalt in de vorm van onnodig dure geneesmiddelen. Vanwege het consumentenbelang is ingrijpen in Europees verband noodzakelijk. Naast de bescherming van generieke geneesmiddelen (geneesmiddelen waarvan het octrooi is verlopen) via het mededingingsrecht, is er behoefte aan een gedragscode voor de farmaceutische industrie, alsmede de noodzaak tot modernisering van het octrooirecht op geneesmiddelen.

Onderzoeksresultaten
Uit het onderzoek blijkt dat Pharma Nostra verschillende methoden gebruikt om het marktaandeel te beschermen en andere aanbieders van de markt te weren (toolbox strategy). Een effectieve vertragingstactiek betreft de inzet van juridische procedures wegens ‘schending van octrooirecht’ door generieke ondernemingen en afnemers (ziekenhuizen en apotheken). Terwijl de maximale beschermingtermijn is verlopen en er van schending dus geen sprake kan zijn.3 Door deze moedwillige misleiding van concurrenten en afnemers zien die veelal af van de ‘octrooi-inbreuk’.4

Dergelijk misbruik van de rechtsgang is verwijtbaar, maar een rechterlijk oordeel hierover vergt gemiddeld wel drie jaar. Tijd die Pharma Nostra dankbaar gebruikt om de toetreding van generieke middelen tot de markt te weren. Bij zogeheten ‘blockbusters’ met een marktwaarde van enkele miljarden, telt immers elke maand dat een goedkoper alternatief later op de markt verschijnt.

Een andere methode betreft de afspraak tussen Pharma Nostra en een generieke producent om een generiek medicijn later op de markt te brengen dan beoogd, uiteraard tegen aanzienlijke schadeloosstelling van die laatste.5 Met de overeenkomst delen partijen feitelijk de monopoliewinst.

Dergelijke octrooimarktafspraken tegen betaling belemmeren de vrije concurrentie en duperen de consument vanwege de kunstmatig hoge prijs van het betreffende geneesmiddel. Vanuit mededingingsrechtelijk perspectief zijn zulke concurrentiebeperkende afspraken ongewenst. De Europese Commissie is voornemens dergelijke partijafspraken nader te onderzoeken en zo nodig voor te leggen aan het Europese Hof van Justitie.6

Worden partijen het niet eens over de hoogte van de schadeloosstelling, of over een alternatief compensatievoorstel (al dan niet exclusieve licentie- of distributieovereenkomsten), dan is bedrijfsovername door Pharma Nostra een optie. De nieuwe eigenaar verkrijgt daarmee zeggenschap over het al dan niet introduceren van generieke geneesmiddelen.

Andere interventies richten zich op de nationale registratieautoriteiten van nieuwe geneesmiddelen. Voordat een generiek medicijn op de geneesmiddelenmarkt wordt toegelaten, is goedkeuring door de registratieautoriteit vereist. Onderdeel van Pharma Nostra’s vertragingstactiek is het aanvechten van een dergelijke registratie en daarmee de registratieautoriteit tevens aansprakelijk houden voor een inbreuk op het octrooirecht.7

Tijdens de daarop volgende juridische procedure wordt het merendeel (59%) van dergelijke claims ingetrokken, waarna het medicijn – met vertraging – alsnog op de markt verschijnt.8 Eenzelfde praktijk vindt plaats bij instanties betrokken bij de besluitvorming over het al dan niet opnemen in het nationale vergoedingenpakket van het betwiste medicijn.

Ten slotte kan Pharma Nostra, kort voor het aflopen van de maximale beschermingtermijn van het gepatenteerde medicijn, besluiten tot de introductie van een ‘tweede generatie’-geneesmiddel. Simpel gezegd: in plaats van dagelijkse inname, hoeft het ‘nieuwe’ geneesmiddel met bijbehorende octrooibescherming slechts wekelijks te worden ingenomen.9

Effecten
Cumulatie van deze praktijken versterkt de effectiviteit van de vertragingstactiek. In haar rapport stelt de commissie dat generieke medicijnen gemiddeld zeven maanden later op de markt verschijnen dan noodzakelijk. De kosten van deze vertraging bedragen 3 miljard euro over een periode van zeven jaar.10 Dit bedrag aan gemiste besparingen is echter niet uitsluitend te wijten aan de praktijken van Pharma Nostra. Vertraging wordt mede veroorzaakt door de trage besluitvorming bij de erkenning van generieke geneesmiddelen in de afzonderlijke EU-lidstaten, alsmede de prijsreguleringsmechanismen waardoor prijsverlagingen niet direct worden verdisconteerd.

Wil men de gemiste besparingen alsnog realiseren, dan moeten lidstaten de hand in eigen boezem steken. De termijn van zeven maanden betreft overigens een gemiddelde dat aanzienlijk kan verschillen per lidstaat en per medicijn. Indien men zich bedenkt dat de prijzen van generieke medicijnen twee jaar na introductie gemiddeld 40 procent lager liggen dan het gepatenteerde geneesmiddel – in sommige lidstaten zelfs 80-90 procent – dan kost het weinig verbeelding te beseffen welke besparingen nationale gezondheidszorgstelsels mislopen. Besparingen die onderzoek naar en ontwikkeling van nieuwe (biotechnologische) geneesmiddelen hadden kunnen financieren.

Hoe nu verder?
Bovengenoemde voorbeelden bevestigen het doorgaans negatieve beeld van de farmaceutische industrie als gewetenloze entiteiten zonder enig maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef. Een beeld dat wordt bevestigd door VN-rapporteur Paul Hunt in diens bevindingen over de belemmeringen in de toegang tot geneesmiddelen en de rol van de farmaceutische industrie.11

Dat de belangrijkste farmaceuten – op een enkele uitzondering na – het tijdens de consultatieronde lieten afweten en de geformuleerde richtlijnen niet onderschrijven, is tekenend voor deze sector. Kennelijk bepaalt Pharma Nostra de behoefte, de noodzaak en het tijdstip van de introductie van nieuwe geneesmiddelen, maar dan op basis van shareholder value. Erkenning van haar maatschappelijke verantwoordelijkheid door het respecteren van de in VN-verband geformuleerde doelstellingen en richtlijnen is een stap voorwaarts. Die verantwoordelijkheid van de farmaceutische industrie brengt zekere verplichtingen met zich mee tegenover overheden, consumenten en concurrenten.

Octrooiverlening is niet vrijblijvend maar omvat ook een verplichting om te investeren in onderzoek en ontwikkeling. Indien het betreffende bedrijf die verplichting niet of onvoldoende nakomt, is er sprake van een schending van die norm, hetgeen consequenties kan hebben voor het betreffende octrooi (inkorten octrooiperiode, openbaarmaking octrooigegevens, etc.). Een dergelijke visie op het octrooirecht noopt tot openheid van bedrijfsinformatie, inclusief de verplichting tot rapportage en het (extern) rekenschap geven van gerealiseerde doelstellingen.

Met de erkenning van haar maatschappelijke verantwoordelijkheid is er ook behoefte aan een grondige herziening van de bedrijfsethiek voor farmaceuten waarbij de patiënt centraal staat.

Tevens moeten de lidstaten haast maken met de invoering van een ‘Gemeenschapsoctrooi’ dat de huidige bundeling van nationale octrooien vervangt. Mogelijke octrooischendingen kunnen dan exclusief worden beoordeeld door het Europees Octrooigerecht. Deze Europese procedure voorkomt een veelvoud van rechtszaken, aangespannen in de 27 afzonderlijke lidstaten. Tevens komt een dergelijk enkelvoudige procedure de kwaliteit van octrooien ten goede, gaat onnodige juridische vertraging tegen en bevordert de rechtseenheid door uniforme interpretatie van het octrooirecht.

André den Exter, sectie Recht en Gezondheidszorg, instituut Beleid en Management
Gezondheidszorg, Erasmus Universiteit Rotterdam
Correspondentieadres: denexter@bmg.eur.nl;
c.c.: redactie@medischcontact.nl
Geen belangenverstrengeling gemeld.

Samenvatting
-De Europese Commissie heeft onderzoek gedaan naar het handelsbeperkende gedrag van farmaceutische multinationals in Europa. 
- Farmaceutische bedrijven gebruiken verschillende vertragingstactieken.
- Deze technieken weren concurrerende generieke geneesmiddelen tijdelijk van de markt en kosten de gemeenschap 3 miljard euro. 
- Naast het najagen van shareholder value moet de farmaceutische industrie haar maatschappelijke verantwoordelijkheid erkennen. 
- Modernisering van het Europees octrooirecht is noodzakelijk.

Lees de reactie op dit artikel van de directeur van Nefarma: Achterhaalde tunnelvisie van een wetenschapper

Referenties
1. European Commission. DG Competition. Pharmaceutical Sector Inquiry Final Report. Commission Staff Working Document Part 1 (Technical Annex to the Commission), http://ec.europa.eu/comm/competition/sectors/pharmaceuticals/inquiry/ , gezien op 8 juli 2009.
2. Bouma J, Slikken. Hoe ziek is de farmaceutische industrie? (Uitgeverij Veen, Amsterdam 2006); J Robinson, Prescription Games (vert. door K van Weele, De Medicijnenmaffia) (Rijswijk, Elmar 2003).
3. EC Final report, p. 338-9.
4. EC Final report, 228.
5. EC Final report, p.274, 7. Bedragen van meer dan 200 mln. euro zijn niet uitzonderlijk.
6. EC Final report, 254.
7. Overigens verbiedt Verordening 726/2004 een dergelijke koppeling van de erkenning van nieuwe geneesmiddelen met het aanvechten van de patent status, zie art 81 726/2004/EG.
8. EC Final report, 319-20.
9. EC Final report, 196. Deze praktijk staat bekend onder het fenomeen ‘evergreening’: het kunstmatig rekken van de levenscyclus van een geneesmiddel.
10. EC Final report, 81.
11. Annual Report to the General Assembly. Promotion and protection of human rights: human rights questions, including alternative approaches for improving the effective enjoyment of human rights and fundamental freedoms. The right to health. A/63/263, 11 August 2008, 63rd session, < http://www2.ohchr.org/english/bodies/GA/63documents.htm> bezocht op 10 juli 2009.