Elektrostimulatie beter dan medicatie bij Parkinson
Plaats een reactieKleinere onderzoeken wezen er al op, maar nu is het ook in een heuse gecontroleerde trial aangetoond: parkinsonpatiënten hebben meer baat bij neurostimulatie diep in het brein dan bij een behandeling met medicijnen. Dat blijkt uit een in Duitsland en Oostenrijk uitgevoerde zogeheten randomized-pairs trial. Het onderzoek werd geleid door onderzoekers van de Christian Albrechts universiteit in Kiel (Duitsland). Ze hebben hun resultaten gepubliceerd in The New England Journal of Medicine (NEJM) van 31 augustus.
Voor het onderzoek zijn 156 patiënten met ernstige motorische klachten paarsgewijs vergeleken. De helft van elk koppel werd state of the art behandeld met medicijnen. De andere helft kreeg een implantaat in de subthalamische kern. De primaire eindpunten waren veranderingen in de kwaliteit van leven en de ernst van de symptomen zonder medicatie. Hiervoor werden respectievelijk de Parkinsons Disease Questionnaire (PDQ) en de Unified Parkinsons Disease Rating Scale III (UPDRS-III) gebruikt.
De patiënten zijn zes maanden gevolgd. Uit de vergelijking van resultaten binnen de patiëntenparen blijkt dat de elektrostimulatie op beide meetinstrumenten beter scoort dan behandeling met medicijnen. Bij 50 van de 78 paren viel de PDQ beter uit voor de patiënt met neurostimulatie dan voor de patiënt met medicatie. Op de UPDRS-III sloeg de balans 55 keer door in het voordeel van de neurostimulatie.
Negatieve bijwerkingen kwamen vaker voor bij patiënten die medicijnen kregen, maar ernstige bijwerkingen traden daarentegen vooral op bij de patiënten met een implantaat. Een van de patiënten overleed tijdens de ingreep aan een intracerebrale bloeding.
De onderzoekers beargumenteren dat neurostimulatie een sterk klinisch effect heeft. Voor de ingreep hadden de patiënten hulp nodig bij hun dagelijkse bezigheden, na de ingreep waren de patiënten met de implantatie vergelijkbaar met een mobiel cohort zonder balansproblemen, schrijven ze. Ze noemen de ingreep een optie voor een selectie van patiënten. Het is een afweging tussen het vooruitzicht op een betere kwaliteit van leven en het risico van de ingreep, aldus de auteurs. << EJP
NEJM 2006; 355: 896-908
- Er zijn nog geen reacties
