Een krasse oude dame

Huisarts op Curaçao

Hoewel het orkaanseizoen officieel nog niet was begonnen, was de wind stilgevallen. Opvallend, want meestal is het - gek genoeg - op dit eiland alleen windstil als de orkanen hoog boven ons langssuizen. De regen liet lang op zich wachten en het eiland snakte naar een beetje water.

De volgende geschiedenis speelde zich af.

Als ik een visite moet maken bij een 86-jarige patiënte met diabetes is het broeierig. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom de vliegen zo actief zijn. De vrouw is aan huis gekluisterd door een onderbeenamputatie. Ze gebruikt geen prothese, dat is te veel rompslomp. Ze kan zich zo ook wel redden. Ondanks haar gevorderde leeftijd heeft haar geest nog niets aan scherpte ingeboet. Ze is duidelijk de baas in huis, vanuit haar rolstoel heeft ze de regie stevig in handen. Kinderen en kleinkinderen moeten haar gehoorzamen. 
Het huis is niet al te proper. Dat is vermoedelijk ook de reden waarom er zoveel vliegen in huis zijn. De waterbevoorrading doet wat primitief aan. Bij een waterkraan achter het huis, op een soort plaatsje dat ook als wasruimte lijkt dienst te doen, kan ik na een visite altijd m’n handen wassen. Uit een grote ton met water wordt met een bakje water opgeschept. Dat wordt weer in een kommetje gegoten dat als waskom dienstdoet.  

Wanneer ik het huis binnenstap, stuiven naar schatting tien kuikens verschrikt alle kanten op. Ze laten hun poepjes gewoon op de vloer vallen. Een haan stapt statig door de kamer. Hij negeert mijn binnenkomst volledig. Het is zijn domein, dat is duidelijk. Een ongewoon tafereel, zeker voor een huis in de stad. Voor het huis is een man, een kleinzoon van de oude dame, in de schaduw van de struiken zijn inkomen aan het verdienen. Hij repareert auto’s. Bij deze ‘garages onder de boom’ is men in de regel veel goedkoper uit dan in een officiële garage. Deze man verricht tenminste nog werk. Een stuk of wat om hem heen hangende mannen verdienen hun inkomen met nietsdoen.

De rolstoel is er de reden of liever gezegd de oorzaak van dat ik de visite moet afleggen. Een paar weken geleden heeft mevrouw haar voet er namelijk aan geschaafd. Het wondje wilde niet genezen, werd groter en de voet begon pijn te doen en op te zwellen. Ze had eerst maar eens even gewacht of de klachten niet vanzelf weggingen en toen dat na een week of twee niet het geval was, mocht ik er een blik op komen werpen. Een ingestelde behandeling met antibiotica, een dagelijkse wondbehandeling en een schoon verband hebben niet mogen baten.

Er zit nu een smoezelig verband om de voet, dat zonder twijfel een paar dagen geleden voor het laatst is verwisseld. De voet deed te veel pijn om het verband te verwisselen, is de verklaring. De hulp van een wijkzuster was vermoedelijk toch niet zo’n slecht idee geweest, ondanks de stellige verzekering dat ze zelf de wondverzorging aankonden.

De voet voelt koud aan en vaatpulsaties zijn eigenlijk niet te voelen. Dat is zorgelijk. In overleg met de dienstdoende chirurg wordt een opname in het ziekenhuis geregeld.

Vaatonderzoek daar toont aan dat er geen noemenswaardige circulatie in het onderbeen meer is. Er moet tot amputatie worden overgegaan. De vrouw doorstaat de amputatie en het ziekenhuisverblijf goed, ondanks het feit dat cardiale problematiek de situatie compliceert. En passant is ook nog een tumor uit de buik verwijderd. Bij het lichamelijk onderzoek voorafgaand aan de operatie was er namelijk een tumor in het ovarium ontdekt.

Na amper twee weken is de oude dame weer thuis. Ze mist weliswaar beide onderbenen, maar ze heeft nog evenveel praatjes als voor haar opname. Ze heeft de regie in huis weer op zich genomen.