Demoniseren en demedicaliseren

In haar column

‘Demoniseren en demedicaliseren’

(MC 28-29/2002: 1075) koppelt NVAB-voorzitter Mariëlle A-Tjak haar moederschap aan zorgen over de rol en positie van bedrijfsartsen. Hoewel ik haar zorgen deel, heb ik moeite met een bemoedering die de verantwoordelijkheid voor onze situatie te veel buiten ‘de kinderen’ legt.

In haar verontwaardiging over hoe slecht de buitenwereld over bedrijfsartsen denkt, gaat Mariëlle óók zwartepieten en legt ze ‘het kwaad’ bij de ander, in dit geval bij politici en directies van arbodiensten. Van de laatsten schetst ze een beeld dat mogelijk op eigen ervaring is gebaseerd, maar dat ik voor mijn eigen arbodienst niet herken. Bovendien kent ze aan ‘die anderen’ zoveel invloed toe dat die je van alles kunnen aandoen, zelfs demoniseren of tot slachtoffer maken.

Beter is het om te redeneren vanuit de eigen professionele waarden en idealen en als die nog niet voldoende zijn ontwikkeld, daaraan met nog meer kracht te werken.

Ook bij de grote arbodienst waar ik werk, blijft de situatie natuurlijk voor verbetering vatbaar en is er spanning tussen professionals en directie. Toch gaan we met elkaar om in het besef van wederzijdse afhankelijkheid. Daarom kunnen we als professionals ruimte bedingen voor zaken die voor de ontwikkeling van de beroepsgroep van belang zijn: intercollegiale toetsing voor alle artsen, het ontwikkelen en uitvoeren van geaccrediteerde bij- en nascholingen en de implementatie van richtlijnen. Dit alles gesteund door de directie en aantoonbaar gericht op verbetering van de kwaliteit van de professionele dienstverlening en op versterking van de positie van de bedrijfsarts.

Laten we niet onnodig tegenstellingen creëren, maar invloed nemen door de dialoog aan te gaan met alle betrokkenen, in het bijzonder met onze directies.

Bozum, augustus 2002
Frans Leenders, bedrijfsarts/opleider ArboNed