De macht van het getal
Plaats een reactieThe scientific paper is a fraud. Een vloek in de wetenschappelijke kerk? Nee, een citaat van P. Medawar (Nobelprijs). Want ook de beoordeling van onderzoek met behulp van impactfactoren (de macht van het getal) berust op bedrog, omdat de kwaliteit van het creatieve proces niet is te meten (
). Evenmin als de geest in de fles. Wat we beoordelen, is de fles en vooral het etiket. Als de kwaliteit van het proces wél kon worden gemeten, zouden wetenschappelijke doorbraken op bestelling leverbaar zijn. Helaas is dit niet het geval.
Dé wetenschappelijke methode bestaat niet (Medawar). Wat we meten met impactfactoren is niet veel meer dan de maatschappelijke relevantie en die is voor alle disciplines verschillend. Appels met peren vergelijken, is niet erg wetenschappelijk. Als we dit toch willen doen (groei- en krimpexercities zijn immers van alle tijden en wat moet je anders met alle ambtenaren?) gebiedt de eerlijkheid om een correctie aan te brengen voor de door deze relevantie veroorzaakte ruis. Dit kan door middel van een harmonisatiefactor.
Deze factor is te berekenen door eerst de gemiddelde impactfactor van een aantal toptijdschriften te bepalen voor elk van een groep gelieerde disciplines. Vervolgens de gemiddelde impactfactor voor de gehele te beoordelen groep. Deling van deze ijkfactor door de vakindex geeft de harmonisatiefactor. Vermenigvuldiging van het aantal publicaties met zowel de impactfactor van een tijdschrift als de bij een discipline behorende harmonisatiefactor, geeft een betrouwbare indicatie over kwantiteit en kwaliteit van onderzoek in een instituut.
Er is slechts één maar. De haves hebben geen behoefte aan een dergelijke beoordeling en de have nots blijven daarom have nots.
Rotterdam, januari 2003
- Er zijn nog geen reacties
