De kroonjuwelen van de NVAB

Het was feest, twee dagen lang in het statige Huis ter Duin in Noordwijk aan Zee. Niet gehinderd door het druilerige weer hebben ruim 600 NVAB-leden zich er gelaafd aan kennis en zich met elkaar vermaakt. Er heerste al snel een prettig opgewonden en vooral gezellige, collegiale sfeer. Een ‘wij horen bij elkaar’-sfeer. En ook een ‘wij willen leren, wijzer worden en over ons werk kunnen praten’-sfeer.

Bijzonder en opvallend, ook in de waarneming van een aantal van onze gasten, die uit eigen ervaring weten dat het niet altijd gemakkelijk is je eigen achterban te interesseren voor een congres. En onze bedrijfsgeneeskundige dagen moeten gewoon concurreren met alle andere vormen van nascholing.

Aangezien ik mijn vierde en laatste jaar inga als voorzitter van de NVAB, waren dit ook ‘mijn’ laatste BG-dagen in deze functie. Ik had mij geen beter afscheid van de BG-dagen kunnen voorstellen. De vele complimenten die ik kreeg, wil ik hierbij graag doorgeven aan onze werkgroep Nascholing NVAB, de WNN. Een woord van dank ook aan ons eigen secretariaatsbureau voor de professionele organisatie - al 25 jaar! Een bijzonder compliment van een van de jongere collega’s, mij gegeven na de feestavond (met bestuurscabaret), wil ik u niet onthouden: ‘Ik ben net lid en ik vond dat ik het maar eens moest proberen, en het is mij duizend procent meegevallen’. De NVAB en haar wetenschappelijk congres zijn er voor alle bedrijfsartsen, jong en oud!

Een congres is niets zonder inhoud. ‘Kwaliteit ‘was het hoofdthema. Er was aandacht voor de verwijsfunctie, voor richtlijnen, voor intercollegiale toetsing, voor samenwerking. Professor Maynard uit Engeland hield ons voor dat in effectstudies niet alleen de opbrengst telt, maar evenzeer de investering.

Een nieuwe richtlijn voor bedrijfsartsen over nek-, arm- en schouderklachten is gepresenteerd. Twee van onze doctoren, Taeke Pal en Jacques van de Klink, zijn voor hun onderzoek gelauwerd met de Burgerpenning. Aan het eind van het congres bracht de laatste spreker, marketing- en reclameman

Turken, flink wat beroering en beweging in de zaal. In geheel eigen stijl en met een verwijzing naar de bloei, de stagnerende groei en de wederopstanding van een bekend merk dat sinds kort weer erg op de kleintjes let, wees hij ons op onze stagnerende groei in een gewillige markt. Bedrijfsartsen spelen een cruciale rol in het gezond maken en houden van mensen en/in hun werk.

Het verzuim en de WAO-instroom dalen spectaculair (en ik durf hierbij de stelling aan: sinds het beschikbaar zijn van onze richtlijnen over psychische klachten en klachten van de rug). Maar met al onze inzet en de politieke en maatschappelijke aandacht voor reïntegratie en het terugdringen van het arbeidsverzuim, zijn we niet voldoende in staat om onze bijdrage, inzet en betrokkenheid duidelijk te maken aan de rest van de wereld.

En dus blijft het beeld van de bedrijfsarts achter bij wat hij of zij presteert. Of erger nog, blijft dat beeld amorf en onduidelijk. Wij hebben, in de woorden van de heer Turken, onze kroonjuwelen wel erg goed verstopt. Hij roept ons op - en ik zeg het nu in mijn eigen woorden - ons niet te verschuilen achter praktische excuses, en ons beroep serieus te nemen, onze bezieling en onze eigenwaarde naar buiten te brengen en een beeld op te roepen waaruit voor iedereen onmiddellijk die waarde en die bezieling spreken.

Ik voel mij aangesproken door deze woorden, door dit advies. Het past bij mijn missie om de NVAB een vereniging van zelfbewuste professionele bedrijfsartsen te laten zijn. Zeuren is uit, zelfbewust zijn is in. Zielig kan niet meer - kon eigenlijk nooit - en leidt nergens toe, bezieling is het kloppend hart van onze professie. En dat legt bij ons, bij iedere bedrijfsarts, de plicht uiterst helder te zijn over wat ons bezielt en over wat wij bijdragen.

Het NVAB-bestuur voelt zich hierdoor gestimuleerd en uitgedaagd. U hoort nog van ons.