De 24-uurs van Medemblik

Eens per jaar is het zover. Meestal in het laatste weekend van augustus, maar nu was het in september: de 24-uursrace. Ik zal het u uitleggen. 24 Uur zeilen. Starten om 18.30, de hele nacht doorvaren en finishen in Medemblik om 18.30 de volgende dag. We doen dat ieder jaar, nu voor de zevende keer. Vaak is het hard werken, soms is het voornamelijk gezellig.

Toen ik ‘s morgens om half vier met windkracht 5 aan het roer stond, vroeg ik me ineens af of ik het ook nog leuk zou vinden als iemand me hiervoor zou betalen. Ik schrok van mezelf. Ik heb leuk werk, dus waar maakte ik me zorgen over. Later die dag zag ik in Medemblik 700 collega-zeilers. Maandag weer aan het werk, hoorde ik er een paar zeggen. Die hadden ook windkracht 5 gehad, maar dat niet als werken ervaren. Ik ook niet en toen begon ik te filosoferen. Stel dat mijn baas, wie dat ook zou mogen zijn, me hiervoor zou betalen, zou ik dan nog mogen meedoen? Werktijdenbesluit, nachtdienst, nachtblindheid, veiligheid, pauzes, rookvrije ruimtes, slaapdiensten, kantinefaciliteiten. Ik schrok van mezelf. Mijn hobby was ineens onbetaalbaar geworden en waarschijnlijk bij wet verboden. Ik zou nooit meer mogen meedoen.

Gelukkig maar dat er geen werkgever is te vinden die dit soort werk betaalt. Hoewel, de Whitbread-race? Daar zullen toch niet alleen maar hobbyisten aan hebben meegedaan? Laten we het er maar op houden dat de Arbo-wet niet verder reikt dan de 20-mijls zone, anders kan ik nooit meer genieten.