Complementaire behandelwijzen

KNO-artsen en ouders kunnen deze kinderen dus veel leed besparen en zich beperken tot die patiënten bij wie na deze ingreep bijvoorbeeld een duidelijk blijvende gehoorsverbetering kan worden verwacht. Als co-assistent op KNO in 1951 hoor ik nog de uitspraak van prof. Van Egmond, destijds hoogleraar KNO in het AZU (Academisch Ziekenhuis Utrecht, red): ‘Waartoe dienen bij de mens de amandelen? Die zijn er voor de KNO-arts om ze eruit te halen. Deze ingreep zorgt immers voor hun basisinkomen’. Daarvan hebben derhalve zijn opvolgers en weer diens opvolgers tot op heden dankbaar gebruikgemaakt. Het zou wel eens aardig zijn om uit te rekenen hoeveel geld dit de gezondheidszorg had kunnen besparen. Misschien iets voor de Rekenkamer, die zo bekwaam is in het goochelen met getallen.

In 1958 leerde ik op de cursus Homeopathie van onze docenten (allemaal homeo-pathische artsen) dat met gebruikmaking van homeopatische medicijnen bij frequente keel-, neus- en oorinfecties bij

kinderen men het knippen van de amandelen in meer dan 80 procent van de gevallen kon voorkomen. Zij hadden kennelijk bovenvermeld onderzoek niet nodig (wat een kostenbesparing!). Zij wisten het 55 jaar geleden al. In mijn 46-jarige praktijk heb ik hier zeer dankbaar gebruik van gemaakt en voor de overheid veel geld uitgespaard.

Is het niet ongelooflijk dom dat reguliere en complementaire artsen nog steeds niet positief met elkaar communiceren? We zijn immers tot elkaar veroordeeld!

Ten slotte een stelling: standaardtherapie zal individuele therapie nooit volledig kunnen vervangen.

Utrecht, september 2004

H.P.J.A. Maas, oud-huisarts en homeopathisch arts