Behandeling chronische wonden moet beter
Plaats een reactieDe beoordeling en behandeling van chronische wonden kan aanzienlijk beter. Dat stelt specialist ouderengeneeskunde Armand Rondas in zijn proefschrift, waarop hij vandaag promoveert aan de Universiteit Maastricht.
Gemiddeld, zo laat hij zien, hebben vier op de honderd verpleeghuisbewoners een chronische wond die ook na drie tot vier weken niet vanzelf geneest. Het gaat om bijvoorbeeld doorligwonden, een open been of een diabetische voet. Het klinisch beoordelen van zulke geïnfecteerde wonden is geen sinecure, zeker niet in vergelijking met de beoordeling van geïnfecteerde acute wonden, aldus de promovendus.
Het best is om daarbij de consensus-richtlijn van de World Union of Wound Healing Societies uit 2008 te volgen. Dat betekent niet langer afgaan op traditionele symptomen, zoals ‘pus/abces’ of de aanwezigheid van een ‘onwelriekende geur’, maar op een dertiental symptomen zoals (toegenomen of veranderende) pijn, geen tendens tot genezing in de loop van de tijd of het groter worden van de wond.
Het gebruiken van een wondswab om te zien of een chronische wond geïnfecteerd is, heeft geen enkel nut: het oordeel op basis van de dertien klinische symptomen kwam namelijk slecht of niet overeen met de uitkomsten van de microbiologische analyses van de afgenomen swabs. Dat gold voor alle typen chronische wonden.
Volgens Rondas is de behandeling van chronische wonden in Nederland versnipperd, inefficiënt en professioneel onvoldoende gestandaardiseerd. Hij pleit ervoor om mensen met chronische wonden binnen maximaal vier weken door te verwijzen naar een wondexpertisecentrum.
Henk Maassen
- Er zijn nog geen reacties
