Acupunctuur?

Eén van de onderdelen van de opleiding tot neuroloog is de stage klinische neurofysiologie (KNF). Gewend aan een druk arts-assistentenleven met  polikliniek, eerste hulp en afdeling is de KNF een grote ommezwaai en ik ervaar dit deel van het vak als weinig spoedeisend. De negentien lijntjes van het elektro-encefalogram (EEG) zijn erg rustgevend en niet altijd even inspirerend. Bij het elektromyografisch onderzoek (EMG) wordt iets meer van de dokter verwacht en is de uitkomst soms verrassend.

Afgelopen week bezocht een patiënte van Poolse afkomst mijn EMG-spreekuur. Zij was door de neuroloog verwezen met de vraag of er sprake was van een ulnaropathie of wellicht een C8-laesie.

De patiënte gaf aan dat ze veel pijn in de schouder had en dat dit uitstraalde naar de arm. Ik gaf uitleg dat we bij het geleidingsonderzoek stroomstootjes zouden geven om de zenuw­functie te bepalen. Dit deel van het onderzoek liet geen afwijkingen zien. Om C8-pathologie uit te sluiten, wilde ik vervolgens met een dun naaldje in een aantal spieren prikken. Nadat het onderzoek was afgerond, en ik geen afwijkingen had gevonden, sprong patiënte van de onderzoekstafel af en riep enthousiast dat de klachten van de arm helemaal waren verdwenen. Ik keek de laborante aan: we moesten allebei een glimlach onderdrukken. Blijkbaar ervoer de mevrouw dit niet als aan­vullend onderzoek, maar als therapie. Had ik zomaar een patiënte beter gemaakt. En zeg nou zelf: zo vaak komt dat niet voor in de neurologie.

Marlies B. Reinders, de arts-assistent