Abortus houdt status aparte

In haar artikel (MC 6/2006: 244) klaagt collega Kleiverda dat er te weinig medicamenteuze abortus­behandelingen worden uit­gevoerd. Nu zijn overtijd­behandelingen in de onderzoekspopulatie niet mee­genomen, terwijl daar een groot deel van de abortuspilbehandelingen onder valt.

Dit leidt tot een ondervertegenwoordiging. Kleiverda vindt ook dat een abortuspilbehandeling tot negen weken amenorroe thuis kan worden toegepast. In Nederland is echter een termijn van zeven weken afgesproken, omdat daarna meer problemen op­treden. Tezamen geeft dit een volledig ander beeld. De conclusie van Kleiverda dat onvoldoende voorlichting wordt gegeven over behandelings­alternatieven, kan op grond hiervan dan ook niet worden getrokken.

In het Mildredhuis kiezen vrouwen in toenemende mate (17 procent) voor een medicamenteuze abortus. Dat de percentages in Frankrijk en Zweden zoveel hoger liggen, heeft niet te maken met betere voorlichting, maar met de goede ervaring die men in Nederland heeft met de vacuüm­curettage van zeer kleine zwangerschappen. De bijwerkingen van de abortuspilmethode zijn namelijk groter: meer pijn, bloed­verlies en nacurettage en een langere duur van het proces. Dit laat onverlet dat er goede redenen kunnen zijn om voor een abortuspil te kiezen en dat het goed is dat er keuzemogelijkheden zijn.

Kleiverda stelt verder voor om de overtijdbehandeling onder de Wet afbreking zwanger­schap (WAZ) te brengen. Als daarbij de bedenktijd niet flexibel is, kan dit de behande­ling vertragen. Dat zou een verslechtering zijn. De evalua­tiecommissie zegt dan ook dat als de overtijdbehandeling onder de WAZ wordt gebracht, hierbij de regeling van de beraadtermijn moet worden betrokken.

Ook vindt Kleiverda dat huisartsen meer betrokkenheid zouden moeten tonen bij het doen van behandelingen. Huisartsen hebben weinig enthousiasme getoond voor deze nieuwe taak.

Ten slotte: over de beschermwaardigheid van het ongeboren leven kan men verschil­lend denken, maar ontkennen dat dit voor een zeer groot deel van de Nederlandse bevolking een belangrijke norm is, is even onjuist als het in alle gevallen verbieden van een abortus op grond hiervan.

Arnhem, februari 2006