Quand tu seras grand

Quand tu seras grand, vanaf 13 juli in de bioscoop. De trailer vindt u onderaan dit artikel.

In Quand tu seras grand zijn we getuige van de onwerkelijke, maar aanstekelijke integratie van twee werelden: die van schoolkinderen en van de bewoners van een verpleeghuis. De eersten zijn tijdelijk aangewezen op de eetzaal van de tweede groep. De komst van de kinderen zet het dagelijkse leven van de oude, zieke mensen totaal op z’n kop, maar brengt ook leven in de brouwerij.

Makers Andréa Bescond en Eric Métayer bouwen hun film op in losse scènes – met een paar dunne verhaallijntjes. Geen cliché wordt daarbij geschuwd, maar dat geeft niet: dit is een film met een hart, in zijn woede over het tekort aan personeel, over het feit dat het zorgpersoneel niet ‘gezien’ wordt, over de kinderen van de bewoners die nooit op bezoek komen. Die zorgverleners houden zich intussen op de been met humor, er worden oude chansons gezongen en op Rammstein wordt gedanst. Soms gooien ze hun frustraties eruit door lekker een potje te gaan schreeuwen. En we leren een aantal personages goed kennen – minder door wat ze zeggen dan door wat ze doen. Zie bijvoorbeeld hoe de opstandige skater Brieuc een soort van surrogaatvader ontdekt in een oude, voormalige stuntman die een hersenziekte heeft.