Nummer achttien – the breath of life

Nummer achttien – the breath of life, nu in de bioscoop. De trailer vindt u onderaan dit artikel.

Misschien kent niet iedereen zijn naam, maar iedereen heeft weleens een fragment gezien van een van zijn beroemdste videokunstwerken waarin de maker onverstoorbaar voor een enorme ijsbreker over het ijs loopt: Nummer 8.

Guido van der Werve is de maker en hij is een multitalent, want ook pianist, componist, schaker en atleet – hij rent ultramarathons. Hij geeft al zijn werken een nummer, en zijn nieuwste is een soort mix tussen documentaire en speelfilm – ‘autofictie’ noemt hij het zelf: Nummer achttien – the breath of life. Aanleiding is het ernstige verkeersongeluk dat Van der Werve bijna het leven kostte en waardoor hij een maand in coma lag. Zijn merkwaardige, vaak nogal absurdistische, droogkomische en bewust nogal houterig gespeelde film over zijn geslaagde revalidatie valt uiteen in delen: er is door hemzelf gecomponeerde koorzang vol met soms droge levenswijsheden, een jong meisje dat via voice-over allerlei biomedische en evolutiebiologische kennis debiteert, en er is een terugblik op zijn getroebleerde jeugd. Door dat alles waart de geest van Van der Werves ouders, vooral die van zijn vader, die jarenlang aan dementie leed en wiens schilderijen overvloedig langskomen. Geen film die je even hap-slik-weg consumeert. Dat u dat weet.