Ik mis mij ook
Goedaardige hersentumor
3 reacties
Ik mis mij ook, Mascha Kamphuis, Ronald Giphart, Thomas Rap, 240 blz., 22,99 euro.
bestellen
Een langzaam groeiende goedaardige hersentumor kan je zomaar overvallen. Zou Mascha Kamphuis, jeugdarts, vóór de operatie het boek zelf geschreven hebben, erná heeft ze daar hulp bij nodig van een oude bekende, schrijver Ronald Giphart, die zij van medische kennis voorzag voor eerdere boeken van hem.
Giphart tekent een zeer gedetailleerd en persoonlijk dubbelportret van haar aan weerszijden van de ‘onomkeerbare breuk in de levenslijn’, aangevuld met allerlei informatie over NAH, niet-aangeboren hersenletsel, ‘waaraan alleen al in Nederland meer dan 650 duizend mensen lijden, (…) een stille sloper, een vaak onzichtbare aandoening die veel leed aanricht’. Ze verwoordt dat leed, als een collega haar laat weten haar te missen op een congres, in: ‘Ik mis mij ook.’ – de titel van haar boek. Was ze ervóór enthousiast pleitbezorger van jeugdgezondheidszorg, nu ze afscheid heeft moeten nemen van haar werk is haar missie aandacht vragen en begrip kweken voor NAH.
Jeugdarts arts M +G niet praktiserend , Den Haag
Beste,
Wat ook een heftig besef moet dit zijn. Maar hopelijk geeft het ook een zekere 'rust'.
Take care! Mascha
[Reactie gewijzigd door op 02-09-2023 16:47]
H.A.M. van Haasteren
huisarts
Dank je, en dank ook Ronald. Het is vooral de herkenning die tegelijkertijd een bevestiging is dat wat je voelt dus niet raar is...
H.A.M. van Haasteren
huisarts, LEIDERDORP
Bi-zar, wat een rare gewaarwording om bijna 7 jaar na het oplopen van een encephalo-meningo-radiculitis als complicatie van een behandeling met immunotherapie, mij na het lezen van deze recensie ineens te realiseren dat ik ook tot die grote groep men...sen met NAH behoor. In die 7 jaar trad er gelukkig echt wel verbetering op, maar blijft het dagelijks worstelen met een gevoel dat ik zelf maar een "cerebrale moeheid" ben gaan noemen. Ik heb de term NAH vaak genoeg voorbij zien komen, maar altijd met het gevoel dat het over anderen ging, nooit met een gevoel van herkenning. Maar door de voor mij zéér herkenbare titel van het boek en de beschrijving van een "onomkeerbare breuk in de levenslijn" viel ineens het kwartje. Niet dat het iets verandert, maar het verandert tóch iets. Ook al heb ik het boek nog niet gelezen, ik vind het nu al een aanrader!