Huid 

Huid, Sergio del Molino (vertaling: Arieke Kroes), Walburg Pers, 284 blz., 24,99 euro.

Sergio del Molino (1979) is een gelauwerde Spaanse columnist en romanschrijver. Zijn boek Huid gaat echter niet over de huid in het algemeen, maar over de chronische huidaandoening psoriasis. Een kwaal waar hij zelf al decennia last van heeft. De auteur wisselt autobiografische passages af met hoofdstukken over de levens van beroemde mensen met deze ziekte. Het uitgangspunt is de eigen ervaring en het gevoel zich een monster te wanen. De connotatie ‘monsterlijk’ bepaalt voor een deel de onderwerpkeuze voor een aantal vervolghoofdstukken over beroemdheden: Jozef Stalin en drugsbaron Pablo Escobar, beiden mannen met psoriasis. Door die keuze voor dat illustere duo ontstaat – gewild dan wel onbedoeld – de attributie van psoriasis aan ‘echte’ monsters. Del Molino wil die causaliteit liefst ontkennen. Echter, als ratio voor de wandaden van autocraten beweert hij dat ze vanwege de jeuk en de schaamte ‘de wereld net zo ziek willen maken en verpesten als hun eigen omhulsel’. Dat is een hyperbool van jewelste.

Overdrijving duikt vaker op: ‘Psoriasis is onze doornenkroon en uit ons verhaal spreekt berustend lijden, maar zonder moraal of verlossing.’ Hoe komt het toch dat autobiografische teksten over ziekte vaak zo larmoyant en/of pathetisch zijn? Veel boeiender zijn de overige hoofdstukken over creatievelingen als popzangeres Cyndi Lauper en de schrijvers Vladimir Nabokov en John Updike. Deze twee auteurs verwerkten ‘hun’ psoriasis in autobiografisch en fictief werk. Dat zijn overtuigende en boeiende hoofdstukken. Want navoelbaarheid vraagt nu eenmaal om stilering.