Doktâh

Ik werk in het o zo prachtige Den Haag op de Spoedeisende Hulp. Van koude, Wassenaarse kak tot Schilderswijk tot… Duindorp. De thuisbasis van zogenoemde Barbie-figuren.

Zo ook die ene zondagmiddag. Een jonge vrouw had last van haar borstimplantaten. Gelukkig viel het allemaal mee en kon haar meegebrachte vriend – zonnebankbruin, witte tanden, goed getraind – haar weer in goede conditie mee naar huis nemen.

De jongeman keek me vertwijfeld aan aan het einde van het consult en vroeg me toen: ‘Zeg doktâh, doktâh, ken ik u effe wat vrageh? Ik heb zo’n zeer bovenbeen als ik erover wrijf (hoor: wrèf). Wat moet ik daarmeèh?’

‘Tsja... ernstig... weet je wat ik zou doen? Stoppen met wrijven.’

‘Ah dankjewel doktâh, dankjewel! Met dat advies ken ik nâh wat!’

Eline de Jong, aios SEH, Den Haag