Als het maar glijdt…
3 reactiesOnze praktijk werkt aan een accreditatietraject. Met onze deelname aan onderzoek, zorgprojecten en opleiding op verschillende niveaus zou ik kunnen zeggen dat we in de loop der jaren altijd al kritisch zijn geweest en ‘verbeteren’ hoog op het lijstje staat.
Nu het praktijkteam ook met het Lean-voorraadbeheer besmet is, kan ik zelfs zeggen dat de la van mijn spreekkamer een weerspiegeling van mijn eigen OCD-karakterkenmerken is geworden. Glunderend van trots wordt het getoond door een van de assistentes aan de preauditeur. Maar wat schetst onze verbazing: de vaseline wordt afgekeurd, zo ook het glijmiddel.
Er moet naast de aanvankelijke houdbaarheid zelfs rekening gehouden worden met het moment van openen. Huh? Weet de beste man wel waar we dit spul voor gebruiken? In het ergste geval schift er iets en heb ik een olieachtige substantie te pakken; en verontreiniging in de loop van de tijd? Op huisbezoeken pak ik desnoods een pakje boter uit de koelkast, als het maar glijdt. En in de vele kieren van het lichaam waar ik het voorrecht heb mij te mogen begeven, doet steriliteit er niet bepaald toe.
Zijn we met protocollen over knoeien van fenol, het gebruik van veilige naalden, het dagelijks bijhouden van een koelkastlijstje ons doel met accreditatie niet een beetje voorbijgeschoten? Ik vraag me af hoe we in de afgelopen jaren onze praktijk hebben kunnen draaien, zonder iatrogene infecties of prikaccidenten...
"Tja, ik kan me wel voorstellen dat je als patiënt anders tegen dat pakje boter aankijkt dan als huisarts.
En wat als je er dan halverwege achter komt dat je niet genoeg glibber op de vinger hebt, ga je dan met diezelfde vinger weer ik dat pakje boter? En dat pakje boter gaat dat dan weer in de koelkast? Hetzelfde geldt natuurlijk voor het potje vaseline. Misschien dat je zelf altijd heel secuur bent maar wie komt er nog meer op je kamer? Hoe komt het dat dat potje vaseline altijd gejat wordt als je er een dag niet bent?
Als patiënt zou ik het wellicht waarderen als er dan glibber uit een tubetje wordt gehaald en niet uit een potje. Gelukkig heeft de situatie zich nog niet voorgedaan maar als het zover is dan zal ik terugdenken aan dit verhaal."
"Precies de juiste reden om aan dit festijn nooit te willen gaan deelnemen...!"
"En hierom wordt ik dus altijd even naar buiten gestuurd als de accrediteurs er zijn: ik kan me zo gloeiend ergeren aan dit zoeken naar spijkers op laag water, zonder ook maar enige erkenning, laat staan compliment voor wat er allemaal wel perfect in orde is.
De basisregel voor goede feedback wordt hier consequent en op grote schaal overtreden: vertel eerst wat er goed is, dan wat er beter kan. Liefst in perspectief, zou ik daar aan toe willen voegen."