Wrang en ontwrichtend
1 reactieU kent ongetwijfeld de anekdote van die chirurg die zijn collega, de dienstdoende van de dag, opbelt om zich ziek te melden. De reactie van de dienstdoende: ‘Balen zeg; op welke ic lig je?’ Om maar even aan te geven dat er nogal wat aan de hand moet zijn voordat de gemiddelde dokter zich ziek meldt.
Uit het precovidium herinner ik me nog diverse situaties van collega’s die zich na een door koortsaanvallen doorwaakte nacht met een paracetamolspiegel op de p95 toch bij de overdracht meldden en waar behoorlijk wat overredingskracht nodig was om hen te bewegen thuis uit te gaan zieken. Hoe wrang is het dan ook om deze week de ervaringen te lezen van artsen met het postcovidsyndroom. Journalist Ilse Kleijne sprak met vier van hen. Een collega vertelt dat ze hoogstwaarschijnlijk besmet is tijdens haar werk in een verpleeghuis dat een coronahotspot was. Dan is het wrang om te lezen dat de ouderenzorg initieel niet vertegenwoordigd was in het OMT en dat hoogleraar ouderengeneeskunde Cees Hertogh en oud-Verenso-voorzitter Nienke Nieuwenhuizen hard hebben moeten strijden om ook in de verpleeghuizen persoonlijke beschermingsmiddelen te krijgen. ‘Mijn leven is stilgezet’, zoals een van de geportretteerde artsen zegt, wordt dan een extra beladen quote.
Het schetst wel een beeld van die tijd
Een andere categorie mensen wier leven ontwricht wordt, zijn de mensen die erachter komen dat ze afstammen van een dokter die zijn eigen zaad gebruikte voor inseminaties. Gepensioneerd gynaecoloog Maarten Kloosterman laat er zijn licht over schijnen en zonder het ook maar op enige manier te willen vergoelijken of bagatelliseren, schetst het wel een beeld van die tijd. Als je eerder als geneeskundestudent voor geld een paar keer per maand je semen gedoneerd hebt, is de drempel wellicht wat lager om dat later in de praktijk opnieuw te doen. Eind jaren zeventig verscheen ook Samuel Shems The House of God. Toch maar weer eens gaan herlezen.
A.F. Algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam
Het huis van God - van Samuel Shem - is inderdaad zeker de moeite waard eens te (her)lezen !
Klassieker.
Het huis van God stamt uit 1978. Dat is 44 jaar geleden. Er is veel veranderd. Heel veel. Ook in de ziekenhuizen en in de opleidingen. Maar ...toch blijven bepaalde zaken hetzelfde. Het leren, de fouten, de lange uren, de dood, ...
Dit schreef MC's Henk Maassen erover in 2009
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/het-huis-van-god.htm
Maison Dieu vat dertig jaar denken over Het huis van God samen.
https://www.tijdstroom.nl/product/100-46_Maison-Dieu
Wellicht een ideetje voor de redactie van MC om een top tien boeken samen te stellen op basis van de voorkeuren van de MC lezers ?
Nou ja, dat wordt dan een top 50 wellicht. En wellicht dat die naar achtergrond moet worden uitgesplitst. Dus dan hebben we het al gauw over tien verschillende lijsten. Boeken over ziekten, over dokters in opleiding, over het ziekenhuisleven, over psychiatrie, over de huisarts praktijk. Boeken die goed voor de dokter zelf zijn. Voor de broodnodige verdieping
boek aanbevelingen voor de geneeskunde student
https://www.msvpulse.nl/boekaanbevelingen-voor-de-geneeskundestudent/
dokters huilen ook - boeken over dokters
https://www.hebban.nl/artikelen/dokter-wat-mankeert-mij-boeken-over-het-doktersleven
deze boeken moet iedereen gelezen hebben - volgens iemand
https://compendiumgeneeskunde.nl/blog/jonge-dokter-grote-wereld/7-must-reads-voor-de-zomer/
en deze vindt Henriette van der Horst de moeite waard - haar leeslijst
https://www.henw.org/artikelen/een-leeslijst-voor-dokters
Oeps. Dit wordt al snel een te groot project