Wat kost zo’n aios nou eigenlijk?

Toen ik mijn opleiding begon, was ik de tweede aios in het perifere ziekenhuis waar ik startte. De aios vóór mij had het pad al wat geëffend, aangezien het best even wennen was voor de maatschapsleden om ineens operaties uit handen te geven en supervisie te moeten doen naast hun eigen spreekuur. Initieel mochten we in de nachtdienst niet mee naar de ok, omdat de operatieassistenten hadden aangegeven ‘dan helemaal nooit meer wat te kunnen doen’.

Tja, het is geven en nemen in zo’n opstartfase blijkbaar. Per week was er een middag onderwijs en verder deed ik naast ok en verloskamers ongeveer drie tot vier dagdelen spreekuur per week. Door intensief zelf patiënten te zien leerde ik vrij snel patronen herkennen en het zogenaamde niet-pluisgevoel te ontwikkelen; daarnaast leverde ik voor mijn gevoel ook best wat ‘productie’ voor de maatschap. Spreekuren werden nabesproken, waar naast het medisch-inhoudelijke gedeelte het adequaat registreren van verrichtingen een belangrijk onderdeel van was. De ok-planning zal ongetwijfeld iets ruimer zijn geweest dan in het pre-aios-tijdperk, maar lekker doorwerken was een gangbaar adagium. Geen idee of ik uiteindelijk een ‘kostenneutrale’ aios was.

Inmiddels zijn we veertien jaar verder en weten we blijkbaar nog steeds niet wat het opleiden van een medisch specialist écht kost; de NZa gaat het onderzoeken. Een vijfdejaars-aios verdient volgens de meest recente Cao Ziekenhuizen 4066 euro bruto per maand. Inclusief een eindejaarsuitkering en vakantiegeld is dit op jaarbasis dus zo’n 57 duizend euro. Blijft er van die zak geld van 140 duizend euro per aios per jaar dus nog aardig wat over voor overhead, vrijplannen van stafleden voor onderwijs en supervisie, inplannen van langere operatietijden en nascholingsbudget. Waarom een aios dan toch nog regelmatig zelf een cursus moet betalen, horen we hopelijk volgend jaar zomer.