Veiligheid

Van oudsher had de geestelijke gezondheidszorg hierbij tot taak veiligheid te bieden voor burgers én patiënten. Die kerntaak van de ggz is de afgelopen decennia geërodeerd, aldus Höppener. Het aantal overlastincidenten is in zes jaar verdubbeld. Bij alle stelselherzieningen, bezuinigingen en herverkavelingsoperaties is de verantwoordelijkheid voor veiligheid uit het oog verloren. Zorgverzekeraars denken in contracteerbare producten conform de Zorgverzekeringswet. En veiligheid hoort daar dus niet bij. Höppener roept op tot renovatie en herbouw van verloren gegane voorzieningen voor chronisch zieke en verwarde patiënten. Niet geheel onwillekeurig gaan de gedachten tijdens het lezen van dit artikel uit naar de zaak-Anne Faber. De gruwelmoord op deze jonge vrouw leidt tot heftige emoties en reacties. Op het moment dat ik dit schrijf, is de petitie ‘Anne Faber dood door schuld rechtssysteem’ 400.358 keer getekend. De ondertekenaars roepen het ministerie van Veiligheid en Justitie ter verantwoording, eisen een onderzoek naar de gang van zaken in kliniek Aventurijn forensische psychiatrie Altrecht én eisen ‘een verandering van de wet op het gebied van zedendelicten zodat dit NOOIT meer kan gebeuren’. Een alleszins begrijpelijke oproep in het licht van de gebeurtenissen. Waaraan ook al deels gehoor wordt gegeven. Dat onderzoek komt er. En de wetsherziening die een tbs toegankelijker moet maken zónder voorafgaand psychiatrisch onderzoek van de verdachte ligt klaar voor behandeling in de Eerste Kamer. Maar dat is geen garantie ‘dat dit nooit meer gebeurt’. Een kliniek is geen gevangenis en tbs is geen substituut voor levenslang. De geestelijke gezondheidszorg heeft van oudsher tot taak de veiligheid van burgers én patiënten te waarborgen, schrijft Höppener. Laten we niet in de verleiding komen om over die laatste categorie heen te lezen.