Jammer

De tijd dat de openbare apothekers wel heel gemakkelijk hun inkomen verdienden, ligt inmiddels alweer enige tijd achter ons. In het eerste decennium van deze eeuw werd duidelijk dat zowel overheid als zorgverzekeraars paal en perk wilden stellen aan de manier waarop bonussen en kortingen in de portemonnee van de apothekers terechtkwamen. Een flink aantal van hen had de bui zien hangen en verkocht nog tijdig hun apotheek aan een van de conglomeraten. De jonge apothekers die in die tijd een apotheek overnamen, hadden de klap blijkbaar nog niet aan zien komen en kregen zware jaren. Want niet alleen de room, maar ook de bovenste lagen werden door overheid en verzekeraars grondig van de taart verwijderd. Daarnaast kregen apothekers een andere rol toebedeeld. Waar ze vaak badinerend werden weggezet als doosjesschuivers, werd er nu een rol als zorgverlener van ze verwacht. Dat dokters daar niet blij mee waren, was te voorspellen, dus de ergernis over het betreden van elkaars domein was niet van de lucht. Dat stof is wel neergedwarreld en samenwerking krijgt steeds meer inhoud.

Inmiddels is er nog weinig reden om jaloers te zijn op de apothekers. Ze bevinden zich in de klem van de zorgverzekeraars en die is niet mals. Daar hebben wij als artsen in de spreekkamer ook last van. Het voortdurend moeten wisselen van leverancier die een bepaald middel net weer goedkoper aanbiedt bijvoorbeeld, leidt tot vragen bij patiënten die aan ons bureau gesteld worden. Een ander voorbeeld zijn de indicatoren die ze moeten aanleveren; vaak dezelfde indicatoren die wij als artsen moeten aanleveren. Dan kan het gebeuren dat de apotheker de dokter, die er bewust voor gekozen heeft een richtlijn niet te volgen, erop wijst dat hij van de richtlijn afwijkt. Zo houden we elkaar lekker bezig.

Neem daarbij nog de discussie die aan de toonbank gevoerd wordt over de afleveringskosten en je gunt de beroepsgroep dat hun brancheorganisatie een effectieve campagne voert om het imago te verbeteren. Wat jammer dan dat de KNMP zo’n campagne baseert op overjarig onderzoek. Dat helpt niet echt.

Hans van Santen
huisarts en hoofdredacteur
@hansvansantenMC