Disfunctionerende collega’s

Trump kondigde aan het begin van deze week echter aan dat hij met een uitgebreider rapport zal komen. Hij stelde al eerder de gezondheid van zijn rivaal Clinton aan de kaak; haar onwelwording afgelopen weekend zal hem daarom niet slecht uitkomen hoewel hij de piëteit had om dat niet onmiddellijk hard uit te buiten. Daar zal hij wel een ander moment voor kiezen. Wat hij natuurlijk wil zeggen is: deze vrouw kan niet functioneren als president van de Verenigde Staten. Hij waarschuwt voor een disfunctionerende president.

Zonder in te gaan op de tactiek van Trump roept deze zaak wel vragen op over de rol die professionals hebben bij het signaleren van disfunctionerende collega’s. Of het nu gaat om een verslaafde advocaat, een vergeetachtige rechter of een dokter die zijn vak niet goed beheerst: hoe lang wachten collega’s om dit aan te kaarten? De neiging weg te kijken of te vergoelijken is niet goed te praten; het aanspreken van een collega vinden we blijkbaar lastig. Wisten de collega’s van de cardioloog die deze week onderwerp van de tuchtzaak is echt niet dat het lezen van ecg’s hem niet goed afging? Dat is nauwelijks voorstelbaar, het was immers niet de eerste keer dat hij hiermee in de fout ging. Als je het heel scherp stelt, zijn deze collega’s medeverantwoordelijk. Zij stonden echter niet voor de tuchtrechter. Iedere arts die weleens voor het tuchtcollege heeft gestaan,7 weet hoe ingrijpend dat is. Voor hen, maar juist ook voor degenen die dat niet hebben meegemaakt, is ons symposium ‘De dokter en de klacht’ heel interessant. Warm aanbevolen.