Computer zegt nee
3 reactiesAan de mensen lag het niet. Die waren fantastisch. De ambulancebroeder was geïnteresseerd en begaan. De verpleegkundige op de SEH stelde me gerust en smeerde een boterhammetje voor me toen de wachttijd nogal opliep. De dienstdoende anios was duidelijk en kordaat.
Bij het vertrek werd ik met een Amsterdams gevoel voor humor gecorrigeerd toen ik ‘tot ziens’ zei. En ook in het vervolgtraject in mijn eigen woonplaats trof ik niets dan hulpvaardige mensen. Bij de balie van de gipspoli wist de medewerker al wie ik was voordat ik me had voorgesteld. Toen ik vertelde dat ik overwegend bureauwerk deed, boetseerde de gipsmeester zijn kunstwerk zodanig dat ik daar bij mijn werk minimaal hinder van zou hebben.
Bij de gipspoli wist men al wie ik was voordat ik me had voorgesteld
Nu is de menselijke kant van de zorg veruit de belangrijkste. En ik ben nu dan ook een tevreden patiënt. Maar die tevredenheid was meer ondanks dan dankzij ‘het systeem’. Bij de Amsterdamse SEH kreeg ik een cd-rom met beeldmateriaal mee zodat het ziekenhuis in mijn woonplaats daarmee verder kon. Voor de lezers die ná 2000 geboren zijn: een cd-rom is een gegevensdrager uit de vorige eeuw die twintig jaar geleden werd overvleugeld en vervangen door eerst de dvd, toen de usb-stick en tot slot ‘de cloud’. Niet geheel verrassend bleek de computer in het ziekenhuis in mijn woonplaats de cd-rom niet te kunnen uitlezen. ‘Veiligheidsissues’, zo werd mij gezegd. Een nieuwe batterij foto’s was geïndiceerd. Die afspraak in mijn ziekenhuis kwam wegens ‘verwijsperikelen’ overigens ook al niet zonder slag of stoot tot stand en kostte welgeteld zes telefoontjes, één e-mail en anderhalve dag geduld.
In het directe contact tussen zorgverlener en patiënt gaat het meeste gelukkig (heel erg) goed. Maar in de technische communicatie tussen mensen, instellingen en systemen is nog veel winst te behalen. Tijdens ons Taalevent op 27 juni (komt allen!) keren de Stichting Voorlichting Patiënten (SVP) en Medisch Contact de tweejaarlijkse communicatieprijs uit aan een initiatief dat de communicatie met de patiënt aantoonbaar heeft verbeterd. Hier vindt u een kort overzicht van de genomineerden. Dat zijn stuk voor stuk goede projecten die een onderscheiding verdienen. Maar dat het werk op dit terrein nog lang niet gedaan is, dat is me wel weer duidelijk geworden.
A.A.M. de Wit
Huisarts, Heerlen
In dit artikel wordt een misstand aan de kaak gesteld. Die ik aankaart bij de Inspectie. De maat is vol. Radiologen in Nederland weigeren digitaal resultaten van onderzoek uit te wisselen. Er is een systeem waarin dat veilig kan maar niet alle radio...logen gebruiken het. Wie zou ze verplichten ? Verder zeggen ze dat resultaten van beeldvorming in verschillende formats opgeslagen worden. Zo moeilijk… Het is een kwestie van geld en handhaven om conversie te effectueren. Voor de inspectie weinig werk. Stuur de radiologen vereniging een brief. Stel een streefdatum vast en doe een belronde na het overschrijden ervan. In 2018 zat ik met mijn vrouw na een te traag diagnostisch traject met een CD in grote spanning of de CD wel gelezen kon worden door de pc van de professor in Nijmegen. Niet zo prettig als het een sarcoom betreft. Zo slecht om na 5 jaar te lezen dat de radiologen nog steeds niet aan de eisen van gegevens uitwisseling voldoen. In het artikel wordt tegen de patiënt brutaal gelogen. Het heeft niet met veiligheid te maken. Het gaat om chronisch onverschillig, schadelijk, duur en vooral onveiligheid.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, Houten
Automatisering in de zorg is net zo iets als "de rest van Nederland reist met de hoge snelheidstrein en de zorg met de Paardentram".
Kijk naar de bedden in de ziekenhuizen, parkeergarages en schouwburgen kunnen online laten zien waar je terecht kunt.... In de zorg werken we nog met een lijstje.
Onvoorstelbaar, dat in een systeem waarin zoveel geld omgaat nog niemand heeft kunnen organiseren een fatsoenlijk systeem te creëren.
Aan bovenstaande stuk is te zien, aan de zorgmedewerkers ligt het niet, maar wat doen nu die ziekenhuisdirecties en al die ambtenaren en de Minister in Den Haag? Kom op lui, de Paardentram rijdt al jaren niet meer, dus voordat jullie in Den Haag weer een hoorcommissie of parlementaire enquête hierover gaan houden, regel liever eens wat.
C.E. Lourens
Specialist ouderengeneeskunde, Gorssel
Omdat ik de quote niet terug zie in de digitale versie reageer ik maar bij u onder het voorwoord.
Wat een super goede zet van het Gentse ziekenhuis om medewerkers op de fiets te laten komen. Het spaart parkeerplaatsen, het brengt de medewerkers meer... fitheid, ook al bij 3 km heen en weer terug, het is beter voor het milieu, want dit brengt heel veel kilometers met zich mee die niet gereden zijn met een auto, allemaal voordelen.
Van harte hoop ik dat er dan wel ruime fietsenhokken zijn, die dicht bij de ingang staan en nog een stapje verder, mogelijk ook afgesloten. Daarnaast is het ook belangrijk dat er binnen ruime kapstokken zijn, niet voor nu, met deze overweldigende hoeveelheid zon, maar wel voor straks met alle winterjassen en zeker ook regenbroeken, want er komen ook natte dagen. En niet te vergeten, aandacht voor de late dienst, die naar huis moet fietsen, maak fietsgroepjes richting alle wijken van de stad, want alleen fietsen is niet voor iedereen op alle momenten van de dag een optie.
Ik hoop dat veel werkgevers het voorbeeld gaan volgen, want dan gaat het zeker ook effect hebben op het aantal files ( en dus nog meer milieu-voordeel). Want, betere doorstroming in de stad, geeft ook betere instroom de stad in.
Zelf fiets ik inmiddels zo’n 4 jaar met een speedpedelec een kleine 20 kilometer naar mijn werk, vrijwel alle dagen. Het heeft mij wel 2 jaar gekost om hieraan te wennen, ik hoop dat het ziekenhuis zich die tijd ook gunt, om dit traject tijd van slagen te geven.