Wakker - Vera van Veen

`Ik lig er niet wakker van.`
Ze zegt het stoïcijns, en de geruststellende woorden die op het puntje van mijn tong lagen, blijven steken in mijn keel.
`Ik weet dat ik goed heb gehandeld en voel me niet schuldig.`

Uitwisselen van ervaringen in de huisartsopleiding. Ik geloof mijn oren niet en vertrouw op mijn ogen. Zoek naar een slik, friemelende handen, iets wat de emotie toont die past bij het verhaal van een 47-jarige man die de ene dag nog gastro-enteritis leek te hebben en de volgende dag overleed aan de gevolgen van een onderwandinfarct. Maar ik vind niets.

Ik slik nogmaals, deze keer wordt de brok in mijn keel niet veroorzaakt door woorden. Er worden vragen gesteld, ook door mij. Ik probeer door de façade – dit moet toch immers een façade zijn? – heen te prikken. Maar er schuilt niets achter het masker. En de geruststelling, die toch van verscheidene kanten komt, wordt met een koele glimlach in ontvangst genomen. Ze heeft die immers niet nodig.

Fouten maken is menselijk en dokteren blijft mensenwerk. Soms kan medisch alles kloppen, denk je alles te hebben uitgesloten en gebeurt toch nog dit. Een diagnose klopt niet, een medicijn geeft een onverwachte bijwerking, we missen net dat ene alarmsymptoom. Operatie geslaagd, patiënt overleden. Maar ook al doe je alles goed, is je rot voelen niet net zo menselijk als fouten maken?

Die nacht denk ik aan een weduwe die nu naar de lege helft van haar bed staart. Denk aan een dokter die er niet slechter van slaapt.
En ik lig wakker.

Vera van Veen

Vera van Veen (pseudoniem) is onlangs afgestudeerd als huisarts. Ze schrijft columns over haar ervaringen als (huis)arts-in-wording.