Blogs & columns
Blog

Zorgen om de mantelzorger

Plaats een reactie

Mantelzorgers worden steeds ouder, blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Er is een stijgende lijn te zien in het aantal mantelzorgers ouder dan 75 jaar. Bovendien stijgt de komende jaren het aantal mensen dat mantelzorg nodig heeft en zal het aantal mensen dat mantelzorg kan leveren naar verhouding dalen. Een zorgwekkende ontwikkeling als je bedenkt dat deze oudere mantelzorgcategorie zelf ook kwetsbaar is. Een relatief simpele val of griepje kunnen al tot decompensatie voor beide partijen leiden. En dan?

Preventie krijgt sinds geruime tijd de aandacht in de geneeskunde. Ook de overheid draagt hier haar steentje aan bij. Stoppen-met-rokencampagnes. Geen druppel alcohol onder de 18 jaar. Hulp bij suïcidale gedachten. En ga zo maar door. Uiteraard alle lof voor deze mooie initiatieven, maar zoals wij als huisarts er stiekem steeds meer taken bij krijgen, zou ik graag eveneens aandacht voor dit onderwerp willen vragen van de overheid.

Ik zit in de afrondende fase van mijn ggz-stage in het kader van de huisartsopleiding. Helaas zie ik, en hoor ik van collega’s, regelmatig schrijnende casuïstiek waarbij de zorg voor dementerende ouderen niet meer valt te bolwerken. Mantelzorgers die er letterlijk en figuurlijk bij neervallen.

Deze dappere strijders gaan echter eerst tot het uiterste en trekken dan aan de noodrem. Waar de NS-trein direct tot stilstand kan komen, kan dit niet in de bureaucratische wereld van de opnames in verzorgings-/verpleeghuizen. Om het over de ermee gepaard gaande afkortingen (CIZ, Wlz, Wmo, zzp, pgb, etc.) en de plaatsingsmogelijkheden maar niet te hebben.

Daar begrijpen de meeste patiënten al helemaal niets van. Hetgeen resulteert in wanhopige en verdrietige casuïstiek. Patiënten die ontheemd en reddeloos achter blijven.

‘Verkeerde bedden’ die bezet worden gehouden in het ziekenhuis. Een ‘misplaatse’ ibs (inbewaringstelling), omdat het gewoon echt niet anders kan en de patiënt anders in gevaar komt. Andere patiënten die er de dupe van zijn. Gevaarlijke situaties thuis. En onnodig hoge (gespecialiseerde) kosten die er gemaakt worden (ziekenhuis, crisisdienst, acute opvang, etc.).

Natuurlijk ben ik mij bewust van de taak die wij als huisarts hebben. Hopelijk hebben we zo’n gezin bewust in beeld. Dan kunnen we wellicht iets doen (als we niet tegen de bureaucratie en onmogelijkheden aanlopen).

Maar zo lang de patiënt of diens familie zich niet bij ons meldt, hebben wij geen weet. Pas wanneer de nood hoog is, komen wij in beeld. Dat siert hen, maar maakt het niet per definitie eenvoudig(er). Wij bellen met verschillende instanties. Lullen als Brugman. Met vaak weinig tot geen resultaat en een verdrietige boodschap: ‘Nog even doorzetten. Uw echtgenoot wordt op een wachtlijst geplaatst.’ Of: ‘Er zijn nu geen acute bedden in de regio beschikbaar. Het dichtstbijzijnde bevindt zich op 160 km rijden van uw huidige verblijfplaats.’ Ik en velen met mij krijgen buikpijn van dit soort mededelingen.

Maar in plaats van dit keer alleen iets onder de aandacht te willen brengen, heb ik wellicht een gedeeltelijke oplossing. Geachte overheid, waarom geen preventiecampagne voor de mantelzorger? Naast aandacht voor de korte termijn ook aandacht voor de lange termijn? Wat als de mantelzorger iets overkomt? Hulp en advies bij het tijdig aanvragen van extra hulp en/of een CIZ-indicatie?

Dit is een investering en kost tijd, maar bespaart mogelijk op de lange termijn gespecialiseerde zorg (lees: kosten) en bezetting van ‘verkeerde bedden’. Dan lopen we ook niet tegen muren op als het onverhoopt een keer niet netjes geregeld is. Maar dan als uitzondering op de regel in plaats van regel op de uitzondering.

Ik zeg niet voor niks dat dit een gedeeltelijke oplossing is, want misschien is het stiekem toch vooral wishful thinking en meer aandacht vragen voor wederom een schrijnend onderwerp waar we als zorgprofessional (maar vooral als patiënt) allemaal last van hebben. Geachte overheid, denkt u na over de rest van de oplossing? Dan kunnen wij als huisarts hopelijk een keer gaan dweilen met een gesloten kraan.

Meer van Arianne Beckers

ouderen mantelzorg
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.