Ik bel de huisarts
2 reactiesIk: ‘Goedemorgen, mijn naam is Roel Melchers, ik ben de bedrijfsarts van mevrouw Anne Verschoor (zo noem ik haar maar even) van 6-10-1967. Als het goed is, heeft u de verklaring van haar ontvangen waarin ze mij toestaat met u te overleggen. Bel ik u gelegen?’
Huisarts: ‘Wat voor 'n bedrijfsarts bent u? Ik begrijp dat de bedrijfsgezondheidszorg verandert. Zo heeft u nu naast een keuringsrol een zorgtaak gekregen en het zal u bekend zijn dat onze KNMG niet toestaat dat beide taken jegens dezelfde persoon uitgevoerd worden. Is het niet zo dat die KNMG-regel onlangs tot wet verheven is? En, als ik het goed heb heeft de werknemer nu recht op een 'second-opinionbedrijfsarts', maar of dat dan een zorg- of een keuringsbedrijfsarts is, ontgaat me. Dus: wat voor 'n bedrijfsarts bent u eigenlijk?'
Ik: 'Nee, collega, ik ben de bedrijfsarts van de werkgever, zeg maar de primaire bedrijfsarts. Bij ons is die scheiding tussen zorg en keuring niet zo scherp. Ik, maar ik denk dat ik best 'wij' kan zeggen, willen toch gewoon het beste voor de patiënt.'
Huisarts: 'Nou, dat stelt me niet gerust. Ik wil toch echt van tevoren weten waar u de informatie die ik u geef voor gebruikt. Ik wil vermijden dat ik u als zorger informatie geef die u dan vervolgens gebruikt voor uw keuringstaak. Ik raad u aan de verklaring die mijn patiënten ondertekenen dusdanig in te richten dat ook zij weten waar u die informatie die u van mij krijgt voor gebruikt.
Tot die tijd kan ik u niet van dienst zijn. Ik wens u nog een prettige dag.'
Oeps. Zijn wij collega's? Wie is nou oncollegiaal? Ik omdat ik de huisarts benader terwijl ik mijn eigen rol net helder heb... of die huisarts die ten onrechte twijfelt aan mijn goede inborst?
Ik denk dat ik mijn hand in eigen boezem moet steken. Aan de telefoon heb ik me altijd gepresenteerd als de arts die het beste met de werknemer voor heeft en in gesprek met de huisarts creëerde ik een wij-gevoel tegen die boze werkgever. Als dat gelukt was, vloeide de informatie rijkelijk. Informatie die ik dan uiteindelijk gebruikte om in opdracht van de werkgever de verzuimende medewerker te beoordelen – te keuren dus.
Die KNMG-gedragsregel over de scheiding van zorg en keuring uit 1950 lapte ik gevoeglijk aan mijn laars. Maar nu die gedragsregel gecodificeerd is in de Wet cliëntenrechten bij elektronische verwerking van gegevens, moet ik mijn werkwijze aanpassen. Ik moet duidelijk zijn over mijn positie als bedrijfsarts: ben ik een keuringsarts of een zorgarts, en ben ik de primaire bedrijfsarts of de second-opinionbedrijfsarts?
Info in een andere context betekent wat anders. Stel dat ik wil weten wanneer een werknemer voor het laatst bij de huisarts geweest is. Als zorger interesseert het mij dat de huisarts überhaupt betrokken is. Als beoordelaar echter, die van de verzuimende werknemer te horen kreeg dat hij 'laatst' nog bij de huisarts was, en dat 'laatst' blijkt ruim een jaar geleden te zijn, word ik achterdochtig. Wat probeert de keurling mij op de mouw te spelden?
Met andere woorden: bedrijfsarts, profileer je; huisarts, en andere behandelaren, wees alert welke smaak van bedrijfsarts je van repliek dient.
dolf algra
arts , opiniemaker en commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam
De blogs van collega Roel Melchers zijn inderdaad vaak variaties op hetzelfde thema - daarin heeft collega Elianne van Veelen gelijk. Zijn boodschap is helder en meestal unisono: de bedrijfsarts doet aan claim beoordeling. Om het maar maar even in é...én zin kort en bondig samen te vatten.
De NVAB is die mening - officieel - niet toegedaan. Maar de meeste klanten van de bedrijfsartsen - werkgevers én werknemers - denken /vinden/verwachten dat dit wel het geval is. Daarvoor hebben we die dokter toch ingehuurd ? Bovendien staat in de wet: er is maar één dokter die kan/mag vaststellen/beoordelen of iemand op basis van objectief vast stelbare medische gronden verzuimd. U raadt het goed: de bedrijfsarts. Die geeft een oordeel - de verpakking daarvan heet officieel 'advies', - maar dat is voor de fijnproevers - maar het is even zo goed een zwaarwegend oordeel.
Desondanks vindt de NVAB(bestuur) - officieel - dat de bedrijfsarts NIET aan claimbeoordeling doet. Het staat in de NVAB stukken/standpunten. In beton gebijteld.
Probleempje voor NVAB (bestuur) is - dat een vrij stevig smaldeel van de beroepsgroep - gauw 40-50 % ? - dezelfde beroepsopvatting heeft als Roel Melchers. Ergo: er is geen geen breed gedragen communis opinio. Voor de ene noch de andere opvatting.
De bedrijfsartsen zijn al jaren intern - tot op het bot verdeeld - over de 'claimbeoordeling - ik verwijs naar het TBV debat daarover. Er is sprake van een 'chronische identiteitscrises'. Maar ook dat wordt weggewimpeld. Volgens het principe 'wat wij niet willen zien, bestaat (gewoonweg) niet'. Vandaar ook dat U nooit enige reactie vanuit de NVAB op de blogs van Roel Melchers zult lezen. Negeren is het toverwoord.
Afsluitend: de boodschap van collega Melchers is niet saai, maar veeleer niet passend/afwijkend van de officiële leer van de NVAB.
De NVAB (bestuur) durft de discussie, het debat niet aan. Roel Melchers wel. Keer op keer. En dat is prijzenswaardig. Of je het er nu mee eens bent of niet.
Elianne van Veelen
zelfstandig bedrijfsarts, Hoogland
Collega Melchers, een compliment dat u telkens weer dezelfde boodschap in een ander verhaaltje weet te verpakken. Maar de boodschap zelf kennen we inmiddels wel, dat wordt een beetje saai.
Bedrijfsartsen hebben meerdere taken. Die taken met elkaar v...erenigen in plaats van tegen elkaar uitspelen blijft de echte kunst én 'de jeu' van het vak.