Gevaarlijk internet

Eventjes in Nederland voor nascholing en vakantie, merkte ik dagelijks hoe prettig het is dat je internet hebt voor je agenda. Het boeken, vliegen, logeren, treinreizen, autorijden en ontmoeten zou zonder het www niet in zo’n korte tijd hebben gekund.

Na bijna twee jaar Aruba trof Nederland mij als een zeer efficiënt land. Je kunt in Oss of Hoogeveen om 17.45 nog een pakje inleveren dat de volgende ochtend op een adres in Amsterdam wordt bezorgd. Dat is de Nederlandse volksaard. Tegen zessen word je net zo adequaat geholpen als om negen uur ’s ochtends. Maar het is ook efficiënt gebruik van internet. Zo moet dat dus. Naast alle slechts dat internet ons gebracht heeft, is het vooral de ondersteuning van de logistiek die mij imponeert.

Op Aruba zijn veel digitale ‘kranten’ in het Papiaments met de meest uiteenlopende leugens, die door veel mensen als zoete koek worden geslikt. Omdat informatie in woord en beeld de indruk maakt waar te zijn, vind ik internet gevaarlijk. Ook op ons eigen medisch terrein, want patiënten zijn kwetsbaar. Plak wat moeilijke woorden achter elkaar in een zakelijke lay-out en mensen ondergaan stamceltherapie voor psychosomatische aandoeningen. Het helpt als je het aantal taalfouten in een bericht over chronische vermoeidheid, chronische lyme of multiple chemische overgevoeligheid telt, maar wie doet dat nog? De meeste jonge mensen hebben moeite met de d’s en de t’s. (Ik vermoed dat de redactie van Medisch Contact een heleboel werk heeft aan de correctie van het Nederlands van veel blogjes, zonder dat u als lezer daar iets van merkt.) Dat is allemaal relatief goedaardig, maar het kan gemener.

Behalve pseudowetenschappelijke informatie, nepnieuws en sites als het schandelijke SIN-NL, heeft internet ons ook nieuwe criminaliteit gebracht. Ik kwam thuis in een ziekenhuis dat is beschadigd door ransomware. Ons hele epd was weg. Omdat wij alle data wegschrijven naar Kansas City hebben we inmiddels gelukkig weer wat informatie terug, maar de malware kan op alle apparaten in het netwerk zitten, dus alles is weggehaald. We hebben één server en staan in de rij voor de thin client als we beeldvormend onderzoek willen zien. We werken op papier zoals dertig jaar geleden. Zelfs een brief typen is niet mogelijk. Ik begrijp dat een groepje Russische (ex-)militairen een zakcentje verdient door zo’n ziekenhuis als het onze te besmetten en geld te eisen om het deleten van data te stoppen. Niet eens zoveel hoor: 250.000 dollar in bitcoins. Dat hebben de meeste organisaties nog wel op de plank liggen. Wij niet. Ik vrees dat we ook het geld niet hebben besteed aan een adequate beveiliging van ons ziekenhuisinformatiesysteem. Anders was dit niet gebeurd.