De junior en de senior - Christianne Ong

De time-out voor het starten van de operatie is gedaan. Ik heb de scrubs van mijn senior registrar al klaargelegd naast mijn setje op de tafel in de wasruimte. Wij wassen onze handen en kleden onszelf aan in onze scrubs.

Daar staan wij dan; de junior en de senior registrar. De hele stellage is opgebouwd voor de gammanageloperatie. We staan in één van de drie trauma-ok’s van de afdeling Orthopedie. Op het programma staan verder twee kophalsprotheses, een T2-pen, een ORIF (open reduction internal fixation) van een pols en twee gammanagels. Ik ben onder de indruk van de hoeveelheid traumachirurgie die hier wordt gedaan, in vergelijking met mijn ervaring als oudste co in Nederland. Ik smulde van genot toen ik voor het eerst de traumalijst zag van de Orthopedie: een hele dag alleen maar trauma-operaties, casus na casus. Niet meer, zoals in Nederland, te hoeven wachten na die ene gammanagel totdat de algemeen chirurg die appendix eruit heeft gehaald. Mijn geluk kon niet op.

Mijn senior registrar is een ST5 (specialist trainee), wat betekent dat hij al vijf jaar opleiding achter de rug heeft na zijn geneeskundestudie van vijf jaar en twee jaar foundation years. Nog drie jaar te gaan voor hem. Oh ja, hij heeft tijdens zijn ortho-opleiding ook nog drie jaar een fulltime PhD gedaan. Iets wat hier in The Royal vrij normaal is. Een PhD of MD* doen ze tijdens de opleiding en niet ervoor. In mijn ogen een logische volgorde.

Mijn senior registrar doet het hele programma zelf. De specialist is bezig met zijn verdere administratie en telefonisch bereikbaar als er problemen zijn. De senior werkt snel en is handig. De incisie is gemaakt, De K-wire is proximaal gepositioneerd, proximaal wordt het femurkanaal verwijd met een reamer. Ondertussen doorsta ik een klein verhoor. Tot hoe wijd moet ik distaal reamen? Welke CCD-hoek zou ik kiezen? Hoe ver van de cortex moet de tip van de lag screw in de femurkop liggen? Ik heb hem in de afgelopen drie maanden bij een stuk of tien gammanagels geassisteerd dus ik ken de stappen en geef hem feilloos antwoord. Hij zegt niks. Hij positioneert the guidewire in het femurkanaal en overhandigt mij de kleinste maat reamer.

Ik heb het hem vaak genoeg zien doen; ik ken de stappen. Toch ben ik wel nerveus. Dit is het echte werk. Terwijl ik begin met reamen zit ik in mijn hoofd al bij de volgende stap. Iedere orthopedie-assistent kan zich vast nog herinneren hoe het voelde om voor de eerste keer in bot te reamen, om voor de eerste keer door twee cortices te boren....

Ik weet precies in mijn hoofd hoe de stappen verlopen, maar het zelf doen is een heel andere ervaring. Ik vind het werkelijk ge-ni-aal; mijn dag kan niet meer stuk. Ik voel hoe ik met iedere volgende, grotere reamer meer vertrouwd raak met het gevoel van de reamer die zich een baan door het femurkanaal baant over the guidewire.
De rest van de operatie doe ik onder supervisie van mijn senior registrar, inclusief het sluiten van de wond. Dit was mijn eerste gammanagel.
De senior en de junior. Hij werkt om zijn techniek te verfijnen, ik werk met hem om het vak te leren. Op de afdeling, op de poli en op ok.

Christianne Ong

* PhD duurt drie jaar. MD duurt twee jaar. In die jaren worden de data verzameld. Het schrijven gebeurt meestal tijdens de verdere opleiding.