Collega’s, bel even! - Tim Peeters
12 reactiesHet echtpaar A meldt zich voor hun jaarlijkse bloeddrukcontrole. Een snelle blik in beide dossiers, geen nieuwe zaken sinds ons laatste contact, en beiden zijn mij goed bekend. Op mijn welkomstvraag krijg ik te horen dat het ‘nu gelukkig weer gaat’. Een paar haartjes in mijn nek gaan overeind staan en ik kan een verbaasde blik niet onderdrukken. Of ik dan niet gehoord had van Jaap z’n hartinfarct? Nee, dat had ik inderdaad niet gehoord. Ze vonden het ook al vreemd dat de dokter niet even gebeld had, ergens in de afgelopen maand sinds het infarct!
Ik val die dag van de ene verbazing in de andere. Bij het doornemen van de digitale post lees ik een brief van de oncoloog: ‘oncologisch uitbehandeld (...) vanwege de te verwachten snelle achteruitgang verzoeken wij u de zorg over te nemen’. Het laatste policontact met de oncoloog is al twee weken geleden, en er is in de tussentijd ook geen telefonische overdracht geweest. De jonge patiënte is met een vertraging van twee weken achteloos in mijn mailbox gedumpt. Terwijl ik met mijn collega aan het afstemmen ben wie er die middag bij mevrouw langs zal gaan, blijkt ze zich ondertussen al in de wachtkamer gemeld te hebben. Zo moe, de benen zo dik geworden, en aangezien ze voor verdere zorg naar de huisarts moest... maar ja, ze wilde ook niet lastig zijn. U begrijpt: dat werd een lang gesprek.
Dat het gelukkig ook anders kan, bewees onlangs oncoloog M. De patiënt was jong, de leukemie hardnekkig en zijn beide kinderen nog in de luiers. M en ik leefden beiden erg mee met het gezin. We hadden elkaars privénummers, hielden ons niet aan diensttijden en probeerden de zorg zo makkelijk mogelijk te maken: wat moest per se in het ziekenhuis, wat kon met kunst- en vliegwerk ook wel thuis? Patiënt en gezin kregen zo alle kwaliteit die onder de zware omstandigheden haalbaar was. Toen mij duidelijk werd dat verder strijden zinloos werd, belde ik M. We waren het snel eens over de sombere prognose en M stapte in een taxi naar de periferie. Het was haar eerste huisvisite ooit. We zaten samen in de huiskamer van de patiënt en brachten samen het harde nieuws. Het toppunt van verdriet viel samen met een toppunt in zorg, compassie en samenwerking.
Zolang een landelijk epd nog geen feit is, is de huisarts de enige die over een volledige ziektegeschiedenis van een patiënt beschikt. Daarnaast, nog belangrijker, is de huisarts de familiedokter, de laagdrempelige raadgever, de betrokken buurtmedicus die jouw achtergrond kent en ‘een eindje met je meeloopt’ in het ziekteproces. Om beide redenen is het van vitaal belang dat de huisarts tijdig en volledig op de hoogte is van het wel en wee van zijn patiënten.
Collega’s in de zorg, houd alsjeblieft de huisarts op de hoogte. Een briefje van een paar regels of een minuutje aan de telefoon maakt voor mijn kwaliteit van zorg vaak al een groot verschil. Te vaak worden brieven vergeten of te laat gestuurd, te vaak ontbreekt het telefoontje om mij voor de naderende ijsberg te waarschuwen. Te vaak word ik medisch onder de waterlijn geraakt en kom ik pas in actie in het stadium reddingsboot. U weet allemaal hoe dát verhaal afliep.
Tim Peeters
Op Facebook:
Jos Rensing
huisarts, den Haag
Wat zou ik graag, net zoals collega Sommer, in `Dokterstuin` willen wonen.
Ik ben het met hem eens dat huisdokters idealiter altijd te bereiken zouden moeten zijn, maar ja het vlees is zwak en ook huisdokters moeten soms wel eens slapen.
Jos Rensing
huisarts, den Haag
Wat betreft mogelijkheden voor collegiaal overleg: Vele huisartspraktijken beschikken over een aparte optie in hun keuzemenu voor collegiaal overleg, maar ook als die ontbreekt beschikken vrijwel alle huisartspraktijken over een spoedlijn of vergelij...kbare optie in hun keuzemenu. Niemand zal een specialist, die van deze spoedlijn gebruik maakt voor dringend collegiaal overleg berispen.
Ik in elk geval niet.
M.K.F. Sommer
arts, DOKTERSTUIN CURAÇAO
Als huisartsen moeilijk te spreken zijn, waarom dragen ze de titel huisarts dan nog? In prncipe moet ie altijd te bereiken zijn.Ook hier ten eilande zijn de berichten tussen de eerste en tweede lijn zeer moeizaam.Er zijn altijd uitblinkers tussen col...legae in adequate communicatie, maar meerderen maken zich er met een Jantje van Leiden af, zodat we de patient maar weer moeten uitvragen.
J.K. Soekhoe
Internist, ROTTERDAM Nederland
Ik zou even door willen gaan met mij reactie:
Probeer ik de huisarts te bellen voor start van mijn poli, dan staat de telefoon nog doorgeschakeld naar de boodschappendienst, van 12 tot 1 staat het antwoordapparaat aan dat de huisarts en assistent aa...n het lunchen zijn en na half zes (wat zeg ik, heel vaak is het al na half 5) is het alweer doorverbonden met de boodschappendienst.
Dus collega Peeters, er is een hoop te verbeteren.
Wij zijn ook geen helderzienden, en de juiste hulp van jullie hebben wij ook nodig om die ijsberg op tijd te zien.
F. Cimen
huisarts, ROTTERDAM Nederland
Collega Soekhoe, een erg simpele oplossing is dat de afdelingen in het ziekenhuis een directe nummer (vast of mobiel) van de huisarts hebben voor collegiaal overleg.
Enkele jaren geleden hebben wij dit aan de contactpersonen van de ziekenhuizen door...gegeven bij ons in de buurt en het werkt prima!
Een specialist uit het ziekenhuis die belt, moet ons inderdaad ook (zonder tussenkomst van anderen of onderbrekingen) kunnen bereiken.
T.F. Peeters
huisarts/justiteel geneeskundige, HAARLEM Nederland
@ collega Brons : ja, met mijn 35 jaar ben ik jong, maar lekker ouderwets betrokken. Ik had het geluk van 2 senior-opleiders die mij zorgzaamheid en troosten hebben bijgebracht
F.D. Brons
Huisarts n.p. en SCEN-arts, 'S-GRAVENHAGE Nederland
Hartverwarmend. 2 lekker ouderwetse dokters betrokken bij elkaars werk en de patiënt. Tijd voor een nieuwe richtlijn?
Guérir parfois, soulager souvent, consoler toujours!
T.F. Peeters
huisarts/justiteel geneeskundige, HAARLEM Nederland
@ collega Soekhoe : je hebt gelijk, sommige huisartsen zijn niet makkelijk aan de telefoon te krijgen. Ik kan alleen voor ons gezondheidscentrum spreken : telefoon is continu bemand (bevrouwd) tussen 8.00 en 17.00 , daarnaast is er in het menu een op...tie "collega" die direct wordt opgenomen zodat je niet in de wacht staat. (Zou wat mij betreft ook de standaard moeten zijn)
Ketelaars
basisarts
Bedankt voor je verhaal. Het is goed dat we dit soort verhalen in het ziekenhuis ook lezen en zien dat onze zorg niet buiten de deur van het ziekenhuis al stopt. In de 'manier van overdragen' van de zorg kunnen we nog zeker grote stappen maken. Ik de...el ook de mening van J.K. Soekhoe. Het is bij sommige huisartsenpraktijken vaak onmogelijk om iemand te spreken te krijgen. Een overleglijn zou in iedere huisartsenpraktijk verplicht moeten zijn.
J.K. Soekhoe
Internist, ROTTERDAM Nederland
Ik zie dat mijn eerste reactie helaas niet is geplaatst.
J.K. Soekhoe
Internist, ROTTERDAM Nederland
Mijn eerste reactie krijg ik helaas niet geplaatst.
Collega Cimen, dat vaste nummer hebben we al jaren.
J.K. Soekhoe
Internist, ROTTERDAM Nederland
Het eerste deel van mijn reactie had alsvolgt moeten uitzien:
Geheel mee eens, maar ook wij hebben behoefte aan een goede brief en goede informatie. Denk maar aan de verwijsbrief met als verwijsredenen: gaarne uw analyse. Vervolgens een lap tekst met... copy paste van het behandeljournaal, met alle tekst van de radioloog en brieven van anderen met nog lab van 10 jaar geleden. Zonder enige interpretatie en medicatie overzichten daargelaten. Ja inderdaad, informatie volledig aangeleverd! Heel vaak onderzoeken aangevraagd en niets met uitslag gedaan (of kunnen doen) en niet te vergeten de uitslag wordt wel door de specialist verteld, dan mag ik gaan vertellen dat er verdenking op kanker bestaat.
Een recent voorbeeld: een jonge patient door mij onderzocht voor een leverafwijking wordt door de huisarts zonder overleg doorverwezen voor een colonoscopie in een diagnostisch centrum (de wachttijden zouden zogenaamd lager liggen). Alhoewel het een nieuw probleem was kon er overlegd worden, misschien had het met de lever te maken (dat bleek later ook het geval te zijn). Vervelende hier was dat de dokter van het diagnostisch centrum niets doet met de bevindingen omdat de huisarts de aanvrager is en de huisarts ook niet omdat hij niet weet wat hij mee moet doen. Wacht maar de afspraak met je internist af. Dit is een even slechte zorg als de oncologie casus hier boven beschreven.
En over de diagnostische centra gesproken (is misschien een ander onderwerp maar heeft ook met overleg te maken):
hoe vaak worden daar geen onderzoeken gedaan waar niets met de uitslag gedaan kan worden en vervolgens zit de patient bij mij zonder uitslagen voor een advies. Hoe vaak wordt niet een scopie gedaan terwijl geen indicatie voor is, of dat er nog net enkele jaren geleden nog een scopie in het ziekenhuis was verricht. Overleg dag eerst even. Is dat goede zorg? En dan worden wij uitgemaakt voor frauderende specialisten.
Als een scopie morgen moet is dat bij mij ook gedaan.