Lukt het de Gezondheidsraad om de geloofsstrijd over ME/CVS – met een poldersausje – te neutraliseren? Het langverwachte advies is er! Of maakt de verwachtingsvolle stilte van de afgelopen maanden plaats voor nieuw gekissebis? Is dit hét document waar we in harmonie mee verder kunnen?
Heb jij een scherpe blik op de dagelijkse praktijk van de geneeskundestudent? Schrijf je graag over wat je meemaakt? Zet het dan op papier, en stuur je column van maximaal 400 woorden vóór 1 april in!
Ik voelde laatst plaatsvervangende schaamte voor mijn eigen generatie toen ik las dat de huisarts van Balk al vijf jaar geleden met pensioen had gemoeten. Helaas is er onder mijn ‘peers’ vanwege de werkdruk in de provincie geen opvolger te vinden.
De blogs op Arts in Spe worden massaal door jullie gelezen en gedeeld. Dit zijn de best gelezen blogs van het afgelopen jaar. Met op nummer 1, met afstand, Sebastiaan over humor in het artsenvak.
Bilbroei is een ortho-ergisch perianaal eczeem. De hoge druk van het lichaamsgewicht (veel chauffeurs zijn te zwaar) is de grootste boosdoener. Hierdoor ontstaat door het lange zitten op de chauffeursstoel een warm en vochtig klimaat in de bilspleet.
Was ze weggelopen of geschorst uit de opvang voor verslaafden? In ieder geval liep ze regelrecht in de armen van een kerel die haar wel aan onderdak zou helpen. Ze belandde in een huis zonder vloerbedekking of beddengoed.
Dit zijn de best gelezen blogs van 2017. Twee mannen, drie vrouwen. Vijf keer Menno Oosterhoff, twee keer Jim Faas, maar bovenaan, met afstand, prijkt Daniëlle Dankers met haar inzicht dat het helpt om je eens in de schoenen van een ander te verplaatsen, voor je losbarst in verwijten.
Ik luister naar een podcast van de New York Times over de impact van #metoo in de Amerikaanse politiek. Ik heb natuurlijk al veel eerder bij het onderwerp stilgestaan, in mijn geheugen gegraven in hoeverre ik in het verleden soms ook verkeerd bezig ben geweest.
Ik heb nu gezien wat het is. Hoe ingrijpend het kan zijn. En hoe moeilijk de obsessie is te doorbreken. Ik heb het over orthorexia nervosa. Mensen die hardnekkig vasthouden aan wat zij verstaan onder ‘goede voeding’.
Het blijft een diepgewortelde menselijke behoefte om iemand de schuld te geven. Of iets: een instituut, de overheid, de farma, de dokter. De laatste jaren is Zorginstituut Nederland (ZiN) nogal eens de gebeten hond als er weer een geneesmiddel niet wordt toegelaten tot het pakket.
‘Zeg, hoe staat het eigenlijk met dat epd van je in het VUmc?’ O ja, begin dit jaar deed ik daarover mijn beklag. Na mijn noodkreet ‘er staat bijna niks in mijn epd’ – in het VUmc ‘MijnDossier’ genoemd – werd ik fluks uitgenodigd voor ‘een persoonlijk gesprek’. Mooi staaltje damage control.
Een wespennest, een slangenkuil. Daar heb ik me in begeven met die discussie over CVS/ME en de ‘praten en bewegen’-behandeling (CGT/GET). Een ware geloofsstrijd, overgoten met poldersausje (i.e. de Gezondheidsraad). Ik dacht dat het in ons natte land wel meeviel, maar daarin heb ik me schromelijk vergist. Blijkt. So, fasten your seat belts!
Het Transparantieregister zorg blijft de gemoederen bezighouden. Op 5 april publiceerde KNMG.nl een interview met huisarts Ted van Essen met de titel ‘Transparantieregister zorg is geen zwarte lijst’.
Ik heb een digitale stalker. Er is althans een beroepspatiënt met CVS/ME die zulke nare reacties geeft op mijn blogs, dat de essentie en het leesplezier ondergesneeuwd worden.
‘You’re an old sleazebag’. ‘A disgusting fat neo-liberal hypocrite’. Redacteuren van het blad Journal of Health Psychology maken elkaar uit voor rotte vis. Blijkt uit een gelekte email. Aanleiding van het dispuut: de PACE-trial.
Positief verrast las ik het ambitieuze Visiedocument Medisch Specialist 2025. ‘De medisch specialist van 2025 handelt vanuit compassie en behoort tot de meest innovatieve, doelmatige en kwalitatief beste ter wereld.
Nog voor mijn werkdag begon, werd ik gebeld door iemand van Radio 2. Of ik wat wilde vertellen in het programma Ekdom in de Ochtend over de mazelenuitbraken op diverse plekken in Europa.
Beschroomd loop ik met mijn tijdschrift naar de kassa. Op de cover imponeert de naakte torso van een gespierde man. Een sixpack om jaloers op te worden. Borst en schouders versierd met uitbundige tattoos.
Zijn er strengere regels op komst voor arbeidsongeschiktheid? In de formatie blijft het er akelig stil over. Als we een aantal topambtenaren moeten geloven wél. Volgens recent onderzoek schuilt er nog heel wat onbenutte arbeidscapaciteit in de WIA.
Schrijf je graag over je belevenissen in de collegebanken of in het ziekenhuis? Klim dan snel in je pen, want wij zijn op zoek naar nieuwe bloggers!
Ik schrik wakker. Het is al 07:22. Ik spring uit mijn bed en race naar de badkamer. Ik kijk mezelf nog even goed aan in de spiegel.
Het Transparantieregister zorg blijft de gemoederen bezighouden. Op 5 april publiceerde KNMG.nl een interview met huisarts Ted van Essen met de titel ‘Transparantieregister zorg is geen zwarte lijst’.
‘En toen kreeg ik als feedback: “Ontwikkelpunt: proactiever opstellen.” Waar slaat dat op?’ zegt mijn vriendin verontwaardigd. We zitten op mijn balkon en maken couscoussalade.
Ik lig plat op mijn rug in bed. Het aan de muur geducktapete verduisterende gordijn laat op het ritme van de wind stralen zon door, die op het plafond van mijn kamer dansen.
Je maakt wat mee, daar in het VUmc. Dit is een verhaal van het kastje naar de muur. Van hier naar daar. Van heen en weer. Van het op orde hebben van de papieren: belangrijker dan aandacht en zorg voor de patiënt.
