Slotervaart en chirurg opnieuw voor de rechter

Een jarenlang slepende juridische procedure tussen een ontslagen chirurg en het Slotervaartziekenhuis krijgt een vervolg bij het gerechtshof in Den Haag. Dat heeft de Hoge Raad vorige week bepaald.

De Hoge Raad vernietigde in cassatie een uitspraak van het hof in Amsterdam dat op zijn beurt een streep haalde door een uitspraak van de rechtbank Utrecht in deze lopende zaak. Die rechtszaak was weer een gevolg van een uitspraak van het scheidsgerecht dat oordeelde dat het Slotervaart afscheid mocht nemen van hun chirurg.

Volgt u het nog? De feiten op een rijtje:
Het geschil tussen het Slotervaartziekenhuis en de vaatchirurg ontstaat in maart 2009, nadat hij als dienstdoend chirurg een 45-jarige vrouw met necrotiserende fasciitis niet opereert, ondanks herhaalde verzoeken van collega’s. De vrouw, die een dag later alsnog wordt geopereerd door twee andere chirurgen, overlijdt korte tijd later.

Als gevolg van het incident zeggen enkele collega’s het vertrouwen in de chirurg op. Het Slotervaartziekenhuis wil hem vervolgens ontslaan via een procedure bij het Scheidsgerecht Gezondheidszorg, de arbitragecommissie die optreedt bij geschillen tussen artsen en zorginstellingen.
Uit juridische stukken in het bezit van Medisch Contact blijkt dat de vaatchirurg zelf meent dat het ziekenhuis in werkelijkheid van hem af wil wegens een conflict over een financiële vergoeding.
Om tot een oordeel te kunnen komen, gelast het scheidsgerecht zowel een onderzoek naar de behandeling van de overleden patiënt, als een onderzoek naar de mogelijkheden voor herstel van vertrouwen in de arts.

De eerste onderzoekscommissie, die bestaat uit twee onafhankelijke hoogleraren, oordeelt dat er sprake is van een verkeerde inschatting en te laat ingrijpen, maar niet van grove nalatigheid. De tweede onderzoekscommissie, waarvan vier van de vijf leden ziekenhuismedewerkers zijn, concludeert dat er onvoldoende kans is op herstel van vertrouwen. Volgens het rapport is hij een goede vaatchirurg, maar bestaan er al langer bezwaren tegen het onvoldoende bijhouden van zijn algemene chirurgische vaardigheden, die van belang zijn voor het kunnen uitoefenen van diensten. Ook is er kritiek op zijn organisatorische vermogens.

In juni 2009 oordeelt het scheidsgerecht dat het ziekenhuis het arbeidsverband met de vaatchirurg mag verbreken, en stelt de netto-afkoopsom vast op één ton. Daarmee neemt de arts echter geen genoegen. De medisch specialist stapt naar de rechter om de beslissing van het scheidsgerecht aan te vechten. Aanvankelijk met succes, want in augustus 2010 maakt de Utrechtse rechtbank gehakt van het arbitrale vonnis. Volgens de rechtbank is het onderzoek niet objectief verricht, en is de vaatchirurg er onvoldoende bij betrokken.

In hoger beroep vernietigt het gerechtshof in Amsterdam op zijn beurt de uitspraak van de Utrechtse rechtbank. Het hof oordeelt dat het scheidsgerecht zich in zijn afweging niet baseerde op het onderzoeksrapport, maar op eigen waarneming. Dat betekent dat het Slotervaartziekenhuis de specialist, negentien maanden na het incident, toch mag ontslaan.

De Hoge Raad noemt deze beslissing van het gerechtshof nu ‘onbegrijpelijk’. Uit de stukken zou duidelijk blijken dat het scheidsgerecht voor zijn oordeel grote betekenis heeft toegekend aan het rapport. De Hoge Raad concludeert dat het betwiste onderzoeksrapport wel bepalend is geweest en verwijst de zaak naar het gerechtshof in Den Haag. Het Slotervaart is veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.
Evert Pronk/Mathijs Smit

Lees ook:

Slotervaart mag omstreden chirurg ontslaan