Moeheid vaak onverklaard
1 reactiePatiënten met moeheidsklachten hebben een grote variëteit aan diagnoses. De prevalentie van ernstige ziektes is echter laag. Dat blijkt uit een studie van Iris Nijrolder c.s (VU Amsterdam) waarvan de resultaten worden gepubliceerd in Canadian Medical Association Journal en in het proefschrift Fatigue in Primary Care, waarop Nijrolder op 9 november promoveert.
Moeheid is een veel voorkomende klacht in de eerste lijn. Ongeveer 5 tot 10 procent van alle patiënten heeft er last van. Nijrolder c.s. includeerden 571 patiënten die hun huisarts hadden bezocht met klachten over moeheid. Krap de helft had gedurende de follow-upperiode van een jaar een diagnose gekregen die de moeheid zou kunnen verklaren. De onderzoekers inventariseerden vervolgens welke diagnoses zij precies kregen.
Bij ruim 19 procent van de patiënten bleek het te gaan om een symptoomdiagnose, meestal van klachten van het bewegingsapparaat. 16 procent van de patiënten kreeg een psychische diagnose. Vaak ging het daarbij om stress, burn-out of neurasthenie. Slechts 8 procent van alle patiënten bleek somatische pathologie te hebben, zoals anemie, pulmonaire pathologie, thyroïde disfunctie, diabetes, hartfalen, kanker of reumatoïde artritis.
Tenminste de helft van alle patiënten kreeg geen diagnose. De onderzoekers vermoeden echter onderregistratie van psychosociale problemen, vooral van slaapstoornissen. Ze zien moeheid als een complexe klacht met veel verschillende dimensies. Ook als er geen sprake is van een specifieke ziekte, verdient moeheid volgens hen aandacht van de huisarts. HM
CAMJ 2009, doi: 10.1503/cmaj.090647
R.U. Melchers
, HOUTEN
Maar eh... moet moeheid dan als een zelfstandige ziekte beschouwd worden...?
Voor mij als bedrijfsarts is dat belangrijk want ík moet dat aangeven als een werkgever om reden van moeheid zijn werk niet kan doen. Is er sprake van ziekte, dan is de werk...gever de Sjaak... hij moet het loon doorbetalen. Zo niet... dan komt de loonschade voor rekening van de werknemer.