Laatste nieuws
Gezien

Lokale pijn linksboven in de buik

1 reactie

Een 24-jarige man kwam naar de Spoedeisende Hulp met sinds enkele dagen buikpijn. Hij was bekend met refluxklachten, maar gebruikte hiervoor geen medicijnen. De – stekende – pijn zat linksboven in de buik. De man was niet misselijk, had geen koorts en zijn ontlasting en mictie waren normaal. De via zijn huisarts gestarte omeprazol leverde geen verbetering van de klachten op.

Bij lichamelijk onderzoek zagen we een matig zieke patiënt met een normale bloeddruk, een pols van 100/min en een subfebriele temperatuur van 37,6 °C. Palpatie van het abdomen gaf pijn in epigastrio en het linkerbovenkwadrant. Bloed- en urineonderzoek toonde behalve een verhoogd CRP van 46 mg/l geen afwijkingen. Een staande X-thorax liet geen vrij lucht zien onder het diafragma. Omdat de pijn met morfine was afgenomen, werd de patiënt ontslagen en de dag erna opnieuw beoordeeld op de Spoedeisende Hulp.

De volgende ochtend straalde de pijn vanuit het linkerbovenkwadrant door naar de rug. Het CRP was verder gestegen naar 93 mg/l. Er werd een echo-abdomen verricht waarop een spoor vrij vocht was te zien in de excavatio rectovesicalis, subhepatisch en beiderzijds in de paracolische goot. Omdat de klachten nog niet konden worden verklaard, werd een CT-abdomen (zie figuur) verricht. Deze toonde linksboven in de buik vetinfiltratie van het omentum met daarbij een whirl sign, passend bij een omentuminfarct. De man werd drie dagen opgenomen ter observatie; de behandeling was conservatief met pijnstilling. Omdat differentiaaldiagnostisch nog werd gedacht aan een gedekte maagperforatie werd zes weken later poliklinisch een gastroscopie verricht. Hierbij werden geen afwijkingen gevonden. Patiënt was toen inmiddels geheel klachtenvrij.

Een primair omentuminfarct wordt veroorzaakt door onvoldoende vascularisatie van het omentum majus door een torsie dan wel spontane veneuze trombosering. In 90 procent van de gevallen komt het infarct rechtszijdig voor; men vermoedt dat de vasculaire anatomie aan deze kant gevoeliger is voor spontane veneuze trombosering dan links.

De lage incidentie en de aspecifieke resentatie maken het een veel gemiste diagnose, waardoor sommige patiënten onnodig worden geopereerd. Dankzij betere beeldvormende technieken, met name de CT-scan, wordt het omentuminfarct de laatste jaren steeds vaker juist gediagnosticeerd. De ziekte is meestal self limiting, waarbij de behandeling bestaat uit pijnstilling en klinische observatie gedurende 24-48 uur. Indien de patiënt klinisch verslechtert, kan chirurgische interventie, te weten een (laparoscopische) necrotectomie, alsnog worden overwogen.

auteurs

Sebastiaan Hoeffelman, coassistent SEH VUmc

Thomas Schuurs, aios SEH VUmc

Mahi Dzelili, SEH-arts KNMG VUmc

Karin Horsthuis, radioloog VUmc

Gezien
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.