Kinderarts en …
2 reactiesWat vindt u: moet een specialist zich eerst en vooral richten op de medische inhoud van zijn vak, of juist uitdaging en verdieping zoeken in andere competenties? Ga je vooral de diepte of de breedte in?
Ga je voor een deelspecialisatie, een heel specifiek aandachtsgebied, de expertrol? Of voor onderzoek, opleiding, leiderschap?
Ik heb altijd gevonden dat je als medisch specialist de plicht hebt om jezelf voortdurend te verbeteren, al is het alleen maar omdat je patiënten recht hebben op de beste zorg. De eerste tien jaar van mijn specialistenloopbaan heb ik dat vooral uitgewerkt door het doen van onderzoek, de tweede tien jaar in het opleiden van aiossen en coassistenten. Voor mijn gevoel gelden daar dezelfde principes: ook de aiossen hebben recht op een opleider die dat zo goed mogelijk doet. Zo kun je jezelf als ervaren specialist op allerlei terreinen steeds blijven ontwikkelen. Dat vind ik leuk en belangrijk. De laatste paar jaar echter voelde ik me af en toe maar een halve kinderarts; de andere helft van mijn tijd stak ik in onderwijs, (op)leiderschap en onderzoek. Ik vond dat ik voor de laatste tien jaar van mijn loopbaan de keuze moest maken: of weer meer terug naar de basis (kinderarts zijn), of een volledige baan in onderwijs, opleiding en leiderschap. Geen eenvoudige keuze, maar ik ben er nu wel uit, en het wordt het laatste.
Per 1 januari 2018 hang ik mijn stethoscoop aan de wilgen en ga ik me volledig richten op de opleiding en coaching van artsen. Een andere rol, een andere functie. Hoe zal dat zijn om na 22 jaar die nieuwe identiteit aan te nemen? Ik hoop het met u te delen, alleen niet vanaf deze plek – Veldwerk is een rubriek van praktiserende artsen. Na deze column mag ik er nog eentje schrijven: dat wordt een terugblik op twaalf jaar Veldwerk.
Er zijn meer medisch specialisten die zo’n overstap hebben gemaakt. Is dat nou een goede zaak, of een verspilling van dure opleidingscapaciteit? Ik denk dat je daar geen algemene uitspraak over kunt doen. Voor mij voelt het in ieder geval goed.
Nienke Smit
huisarts, Langezwaag
Als co-assistent heb ik u meegemaakt als kinderarts en co-begeleider. U bent een van de specialisten die op een positieve manier indruk op me heeft gemaakt en in mijn geheugen is blijven zitten, ik denk mede dankzij "De stoel van God".
Ik kan me voo...rstellen dat de keuze moeilijk is geweest en ben benieuwd naar uw ervaringen in dit nieuwe deel van uw loopbaan!
Wim van der Pol
apotheker niet praktiserend, Delft
Leren is een vak, lesgeven trouwens ook. Dat weten we en beseffen we. Maar weten we wel dat het leren van fouten zo razend moeilijk is. Ergo, anderen van fouten laten leren is ook een vak. Vreemd genoeg bestaat dat vak (nog) niet, of het moet zijn d...at het onder veiligheid en dus veiligheidskunde valt. Ik vraag mij al enkele jaren af, of "foutkunde" een eigen vakgebied zou moeten vormen om beter te kunnen leren van fouten, ze helpen te voorkomen en te herhalen. Ik kan me daarvoor geheel vrijmaken gelukkig als np'er !