Keurslijf voor hollebolle Gijs (3)

Flip de Kam werpt een kritisch licht op de rol van artsen in het zorgstelsel (MC 37/2001: 1314). Als huisarts wil ik op enkele van zijn stellingen reageren.

‘Kostenbeheersing via het marktmechanisme.’

De huisarts werkt altijd al vraaggestuurd. Hij is een zorgverlener en dit conflicteert met regelmaat met het ondernemerschap. Maar (wetenschappelijk) verantwoorde en zinnige zorg moet toch het uitgangspunt blijven.

‘De beroepsgroep heeft gezorgd voor een krap aanbod om de prijs op peil te houden.’

De onderzoeksresultaten van het Nivel in 1992 gaven al een negatief scenario met betrekking tot een dreigend huisartsentekort. De LHV heeft hier meerdere malen op gewezen en juist VWS heeft uit bezuiniging het krappe aanbod instandgehouden.

‘Het extra geld dat huisartsen claimen, is niet te verdedigen vanuit patiëntenbelang.’

De huisartsen hebben geïnventariseerd wat een adequate praktijkvoering anno 2001 kost. Als dat niet wordt betaald, heeft dat repercussies op de zorg. Is dat dan wel in het belang van de patiënt?

‘Elke gulden voor hen (huisartsen) gaat niet naar de wachtlijst.’

Na 17 jaar hebben huisartsen onderzoek gedaan naar hun inkomen. Wat bleek? Huisartsen zijn 33 procent meer gaan werken en hun inkomen is tussen 1987 en 1998, gerelateerd aan de toegenomen werklast en inflatie en vergeleken met modaal, met 42 procent gedaald! De intramurale gezondheidszorg heeft het inkomen veilig gesteld, met als gevolg wachtlijsten. De huisartsen hebben hun werk veilig gesteld, met als gevolg minder inkomen.

‘Huisarts in dienst van de zorgverzekeraars.’

Als zorgverzekeraars en huisartsen op basis van gezamenlijke doelen willen samenwerken, kan er iets moois ontstaan. In een dienstverband is dat onmogelijk. Zeker zolang de verzekeraars keer op keer de goedkoopste oplossing de beste vinden, bewijzen zij andere doelen te hebben en staat de relatie onder druk.

Dieren, september 2001