Helft chirurgische trials niet gepubliceerd
1 reactieBijna de helft van geregistreerde trials die een chirurgische ingreep onderzoeken, verschijnt niet in een vakblad. Dit blijkt uit onderzoek van Stephen Chapman e.a. dat in The BMJ verscheen.
De Britten richtten hun blik op vergelijkende onderzoeken die in 2008 en 2009 in de clinicaltrials.gov database waren opgenomen, met als trefwoord ‘surgery’. Van de 395 studies die voldeden aan hun inclusiecriteria, gingen zij na wat ermee was gebeurd.
Eén op de vijf geregistreerde trials stopte nog voor afronding, meestal omdat er te weinig proefpersonen meededen. Van de 314 studies die wel werden afgemaakt werden er 208 in peer reviewed bladen gepubliceerd. Dat wil zeggen dat 187 van de 395 (47%) van de trials niet werden gepubliceerd. Opvallend genoeg verlaagde sponsoring door de industrie de kans op publicatie (van de afgemaakte studies). De financiering maakte geen verschil bij het al dan niet afmaken van de trial. Multicenteronderzoek werd minder vaak afgemaakt, grote studies werden vaker gepubliceerd.
Zo gaan tijd, mankracht, geld en kennis verloren, zeggen de auteurs. In een bijbehorend commentaar noemt John Ioannidis nog meer misstanden als het gaat om trials. Kort samengevat: als ze al worden geregistreerd, afgemaakt en gepubliceerd, dan nog zijn de resultaten vaak niet relevant, omdat onderzoekers de verkeerde vragen stellen, geen goede vergelijkingen maken en zinloze uitkomsten meten. Er is ruimte voor verbetering, zegt hij dus ook.
Sophie Broersen
BMJ, 2014. Doi: 10.1136/bmj.g6870 en g7089
Lees ook:
J. Hulshof
GGZ-arts, Wolfheze
Zoiets noemen we ook wel publicatie-bias, een bekende confounder bij het beoordelen van de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek. Toont aan dat gedegen onderzoek begint met een gedegen voorbereiding door integere onderzoekers, die in de eerste pl...aats gedreven moeten worden door de wens om uit te vinden hoe iets nu echt zit, die vooraf rekening er mee kunnen en durven houden dat de uitkomsten van hun onderzoek niet altijd overeen komen met de hooggespannen verwachtingen van zichzelf en hun sponsoren en die het niet als een persoonlijke blamage zien om tóch te publiceren, namelijk dat de vooraf bestaande verwachtingen over de uitkomsten van het onderzoek niet zijn uitgekomen. Al was het maar om te voorkomen dat een ander onderzoeksteam hetzelfde onderzoek zou herhalen, onwetend over de uitkomsten van het eerste onderzoek. "Ook een mislukt onderzoek is zinvol", ofwel "mislukte onderzoeken bestaan niet". Het is, nu meer dan ooit, van groot belang voor alle artsen om te weten welke behandelingen NIET effectief of voldoende veilig zijn.